Wiersz jest tak głęboki, tak bardzo osobisty i nasycony emocjami, że w tym przypadku nie ważę się go komentować.... Najwspanialsze jest w nim to, że kończy się nadzieją, wiarą w LEPSZE
Pozdrawiam ciepło......

Mój ulubiony fragment to zdanie "dopóki nie popłynie krew", bo jest odrobinę zagadkowe. Wygląda że należy je łączyć z wersem pod nim, "płytko oddycham dopóki nie popłynie krew". Krew może być własna jak przy próbie samobójczej (bo wtedy nie oddycham już) albo cudza jak podczas wyładowania gniewu (bo oddycham wtedy głęboko) choć o gniewie nie ma poza tym mowy. Jednak można też zdanie o krwi połączyć z pierwszym wersem, uzyskując "samotny w tłumie dopóki nie popłynie krew". I to jest może ciekawsze, bo wtedy krew ma znaczenie oczyszczające i uwalniające, skoro prowadzi do końca samotności, i znowu może być własna albo cudza...
Rozumienie tego "płynięcia krwi" jako zranienia przez kogoś jakoś mi się nie łączy ani z wersem nad, ani z wersem pod. Można też rozumieć tę krew jako trud terapii...
Tyle ode mnie, pozdrawiam!