Witaj :) Obiecałam Ci pomóc ruszyć z miejsca w Poezję… sukcesywnie czytam Twoje wiersze i wysyłam rady i uwagi. Nie mam odpowiedzi i zastanawiam się na ile przydatne i zrozumiałe są moje komentarze. W każdym utworze czuje się Twoje emocjonalne zaangażowanie, piszesz całą sobą. Niejednokrotnie wyczuwam, jak wyrzucasz z siebie głęboki żal, ból… nieokiełznane emocje, które rządzą Tobą, a nie jesteś w stanie nad nimi zapanować. W efekcie powstaje taki zlepek myśli.
Tym razem spróbuję inaczej. Prześledź ze mną, krok po kroku, budowę i przekaz swojego wiersza ”Zakochanie”.

„Czuję miłosny aromat twojej skóry” - mało poetyckie, zwłaszcza ta „skóra”, ale przy dużej tolerancji „do przyjęcia” po poprawkach. Np. Twoje ciało roztacza miłosny aromat, albo odwrócić miłosny aromat roztacza twe ciało.

„nad nami dosyć ciemne chmury” - lubujesz się w tym sformułowaniu „dosyć” - dosyć ciemne, dość szybko, dość mocno, dość dobrze… wyrzuć takie sformułowania ze swojego języka poezji . Brak łącznika między pierwszym i drugim wersem (zdaniem) – one znaczą to samo będąc obok siebie, co znaczyłyby rozdzielne kilkoma innymi wersami.

„choć serce płonie, nasz obraz ponury” - no, do przyjęcia, ale w takim zestawieniu czuję poetycki zgrzyt

„Spoufalanie, telefonowanie, namiętne całowanie.
Protegowanie, wspólne długie rozmowy, szanowanie myśli” - wyliczanka, nie ma poetyckiego wyrazu, zbędna, nie podnosi wartości wiersza, a wręcz odwrotnie.

„Może zanim skończy to co było między nami, trochę pomyśli.” - zwracałaś się do chłopaka/mężczyzny, czyli 2-ga osoba „TY”, a tu nagle mówisz o 3-ej osobie „ON”. Brak poetyki w tym zdaniu. Zupełnie jakbyś z wyrzutem skarżyła/zwierzała się przyjaciółce, że chłopak zamierza skończyć wasz związek, a nie raczył pomyśleć, jak bardzo go kochasz…

„Zamiast powtórnie się zakochać, zaczęła znowu szlochać, tak to jest nieszczęśliwie się zauroczyć.” - problem podobny do j/w. Pisałaś w 1-szej osobie czyli „JA”, a nagle pojawia się 3-ga osoba, tym razem rodzaju żeńskiego „zaczęła znowu...” (?????) Gdyby to było szkolne wypracowanie, nauczyciel, na marginesie tego zdania, napisałby STYL! (z wielkim wykrzyknikiem). Ja, pełniąc rolę obrońcy poezji muszę powiedzieć NIE!!! Nie, takich rozbudowanych wypowiedzi nie akceptuje poezja. Poza tym nie używasz w ogóle metafor.

„Miłość, zawód, ból, cierpienie - jaki sens ma to istnienie?” - poszukujesz sensu istnienia,OK. Gdyby ta wewnętrzna rozterka, pytanie zostało odizolowane od wiersza, to byłabyś autorką „złotej myśli”, która, zaskakująco, pomimo formy pytającej, jest twierdzeniem, że bez miłości,życie nie ma wartości. Tu, w wierszu brzmi naiwnie.
 
„W moim sercu wciąż krwawienie...” - przepraszam, ale od razu pomyślałam o menstruacji… . Może tak: Me serce krwawi.

„Skończyła się euforia, na jej miejsce wstąpiła pieprzona anhedonia, mam ponure myśli.” - euforia, anhedonia – ciekawe, brawo. Niestety , całość bez nutki tajemnicy, bez poetyki. Brzmi, jak zwierzenia na fotelu u psychiatry. Może coś takiego: Euforii szufladę pamięci zamknęła anhedonia.

„Wróć, może to się ziści.” - do czego odnosi się słowo „ziści”? Bo ono tu kompletnie nie pasuje…

Heej... ale narozrabiałeś z tym tekstem :) taka pierdoła - brak spacji po przecinku, dalej...gdzie są "haczyki" - kreseczka nad, pod, czy w - literach: ł, ń, ę, ó, ć...itd. Coś z klawiaturą nie tak ? Spacja przed przecinkiem w trzecim wersie...w czwartym brak spacji po przecinku...nie no za dużo by tu gadać, jak to pisałeś? Powtórzenia, które drażnią, nie są zamyślone, nie czuje się ich:(
"Zamiast powtornie sie zakochac,zaczęła znowu szlochać,tak to jest nieszczęśliwie się zakochać. " - tu jest jakaś masakra. Błagam, bez tego "zakochać" chociaż na końcu. Masło maślane wychodzi, takie paplanie bez ładu składu i wiersza. Tam też brak spacji po przecinkach, gdzie indziej przy myślniku - jakaś by się przydała z przodu i z tyłu, ja stosuję większe lub mniejsze w zależności od formy i sensu wypowiedzi.
Przepraszam Cię bardzo, że tak 'pojechałam', nie mam złych intencji:)) Ale to cały tekst do przeróbki. I przede wszystkim skup się na 'klawiaturze', bo to brak szacunku wobec czytelnika.

Witaj. Treść interesująca. Do wiersza pasuje bardziej kategoria nieregularny. Ale mam wrażenie że wiersz był pisany w wielkim pośpiechu, żeby nie powiedzieć na kolanie. Język polski momentami pomieszany z polskawym czyli brak polskich liter, momentami brak spacji, przecinki pisane raz "w taki", raz w "taki" sposób. To proste rzeczy do poprawienia ale według mnie to podstawa i dowód na szanowanie Czytelnika. Pozdrawiam i witam na TW!