Kłeczny ordunek
wypycha ciężką kotarę podobunku.
Każdy pień i każda ronica,
mości się w powietrza pływach.
Oskubane kory utyskują smutnicko,
przed zwierzyny głodnicą.
Zaburzony jednorodny rozład,
spycha żałość zimy w niełaskę.
Ptactwo wypatruje cicho,
nadejścia wiosennych wojszów.
Leśny kłeczny ordunek,
drzemie jak starzec po ciężkim dniu.
To co ma nastąpić,
zbudzi ducha cieplanego
a woda matka sadzista,
pogna życie wszejnymi strudzinami.
podobunek - upodobanie, zachwyt
ronica - korona(tu drzew)
smutnicko - smutno
głodnica - głód
rozład - stan , układ , sytuacja
wojsz - gość
kłeczny - osobliwy , szczególny , wyjątkowy
ordunek - ład, porządek
cieplany - rozgrzewający, ocieplający
sadzista - kwitnąca ,
wszejne - wszelkie , wszystkie
strudziny - potoki , strumienie