Sępy wydziobujące środek od razu przywodzą na myśl mit Prometeusza i jego niekończącą się karę za akt twórczy. Jednak to odrastanie przypomina nie tylko jego wątrobę, ale także mitologiczną Hydrę – istotę, której każda odcięta głowa odrasta podwójnie. Proces ten zdaje się trwać w nieskończoność, jakby kierowany mechaniczną, deterministyczną zasadą – aż do niespodziewanej interwencji. Obietnica wiecznego cyklu zostaje w końcówce brutalnie złamana, co przynosi ulgę, choć nie wiadomo, czy na długo.

Intrygująco brzmi fraza „nikogo nie ma” – sugeruje, że Prometeusz i sępy, choć przypominają ludzi (seryjnych zabójców), w istocie nie są osobami, lecz może jedynie pustymi symbolami, konfiguracjami idei czy atomów. Wydaje się to bardziej mechanizmem niż dramatem – jak czarna dziura pochłaniająca gwiazdy albo wiatrak obracany przez wiatr, bez świadomości i celu. W tym kontekście końcowe przecięcie łańcucha działa niczym zewnętrzna ingerencja, która paradoksalnie przywraca sytuacji życie, cenne życie.

Bolesny obraz powtarzającego się wyniszczenia, jakby ból był wpisany w porządek rzeczy. A jednak jedno działanie, jeden gest, potrafi przerwać to, co wydawało się nieuniknione.

Ciekawe nawiązanie do prometeizmu.

Wiersz moim zdaniem ma głębsze przesłanie...
Pozdrawiam serdecznie:)⭐️

Wiersz porusza mroczny, ale intrygujący temat. Obraz sępów i odrastającego środka jest mocny i sugestywny. Motyw „kogoś”, kto nagle przerywa destrukcyjny łańcuch, jest obiecujący, ale pozostawia pewien niedosyt. Szerokie pole do interpretacji. Krótko: Czasem ktoś musi pomp c, jeżeli samemu nie można sobie poradzić. Pozdrawiam serdecznie

Bardzo subiektywny wiersz

bez względu na sposób zerwania łańcucha... niech na zawsze pozostanie zerwanym...

Myślałem, że będzie o Prometeuszu ale się zawiodłem.

Może tak i lepiej. Nadszedł właściwy czas. 6/5 Serdeczności

Ktoś, przybył w samą porę:)
Pozdrawiam serdecznie, Moniu:))⭐

Wiersz "ratunkowy" że tak to nazwę. Ale generalnie przywodzi mi na myśl rodzaj ludzkiej walki w podstępnym życiu i nagły przełom po którym pojawia się coś co czyni to życie łatwiejszym jak na przykład ogromna wygrana w totka.
Tak mnie zagoniło w dziwne rejony odbiorcze.
Pozdrówki z podobaniem 🌟👍

I mnie się wydaje, że Prometeusz we własnej osobie. Pozdrawiam.

...
warto się wznieść
z góry lepiej widać
jutro
w innym świetle
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

czasami jeden niewielki gest
powoduje że odcinamy się....
świetny wiersz
Pozdrawiam serdecznie 🦋

tak i ból minął
sugestywny i piękny

nieraz trzeba do przodu popchnięcia
nieraz precyzyjnego konkretnego cięcia
.... by się uwolnić

z uznaniem!
S

pytanie o wytrzymałość zawodnika bo przy większym nacisku nie dałby rady

Tez za stureckim.
Moc serdeczności:)

Zastanawiający, mroczny!
O uwięzionej duszy.
Serdecznie pozdrawiam

Czasem potrzeba osób trzecich..

"od razu lepiej" dałabym w następnym wersie by mocniej podkreślić wymowę puenty.
Pozdrawiam.

Pozwolę sobie za stureckim
Pozdrawiam

To wiersz o brutalnym cyklu, który trwa bez końca, dopóki ktoś z zewnątrz nie przerwie go jednym ruchem. Czasem wystarczy jedno zdecydowane cięcie, by przerwać coś, co wydawało się nieuniknione.
6/5

Czasem trzeba jakiegoś pana Znikąda żeby rozwiązać, przeciąć, węzły, które nas pętają.