Smutne, ale prawdziwe. Pozdrawiam serdecznie

Dziś używanie do określania zła dotychczasowych imion - nazywa się mową nienawiści. Dziwne, że w drugą stronę wszystko jest dozwolone. Nie ma grzechu, nie ma też zasad. A jeśli będziemy temu ulegać, za czas jakiś z naszymi poglądami będziemy musieli zejść do katakumb. Takie słowa są więc potrzebne.
Pozdrawiam

Mocny i prawdziwy. Jestem pod wrażeniem. Zgadzam się w 100% .Pozdrawiam

Wnikliwa analiza rzeczywistości.

Twoje wiersze wyróżniają się bezkompromisowym patrzeniem i opisywaniem upadłej rzeczywistości, dlatego zasługują tu na szczególną uwagę, co już kiedyś Ci chyba napisałem. Krajobraz spustoszenia rysuje się zarówno wewnątrz człowieka jak i na zewnątrz niego. Ciemna strona życia nie jest na szczęście jedyną , ale jednak mocno przeważa , choćby nie wiem ile jeszcze podejmiemy zabiegów maskujących. Maskowanie upadku nic nie pomaga. Wystarczy rozejrzeć się, by zobaczyć świat powszechnego kłamstwa, obłudy i egoizmu. Kłamią wszyscy, a szczególnie widoczne jest to w tak zwanych elitach, politycy, hierarchia kościelna, różne "glosy sumienia narodowego" . Masz racje gdy piszesz , że "czasy grzechu przeminęły". Skoro wielokrotne przyłapanie na kłamstwie polityka bynajmniej nie jest powodem do podania się do dymisji, to oznacza , że można oficjalnie grzeszyć, bo ludziom, chyba poetom również , to nie przeszkadza. Czasem mam wrażenie , że przez Twoje wiersze przemawia przede wszystkim rozpacz, że środki wyrazu poetyckiego nie wystarczają , by oddać ten obraz upadku. Twój obowiązek poety dającego świadectwo prawdzie zasługuje na uznanie. Dobry, bo prawdziwy jest Twój wiersz. Nie potępiam poetów, którzy dają świadectwo pisząc wiersze o ptaszkach , kwiatkach i miłości, to też jest metoda , ale dobrze , że Ty tu jesteś . Pozdro!