Witaj. powiem Ci szczerze że poprzez te słowa pragnę zabezpieczyć się przed doświadczeniem takiej sytuacji u moich bliskich. A raz było o włos....A ze nikomu nie jest łatwo, to prawda, wręcz często ekstremalnie trudno każdej ze stron. Dziękuję i pozdrawiam ciepło:)

Dziękuję za Twoją obecność i komentarz, Pozdrawiam ciepło:)

Zgadzam się z Tobą, choć mówię z własnego punktu widzenia. Miałam kiedyś różne myśli.

Samobójstwo to tchórzostwo i odwaga jednocześnie. Pierwsze to wiadomo - ucieczka, drugie - wbrew pozorom trzeba mieć "jaja" by tak postanowić i postąpić. Ale nikt nie siedzi w głowie potencjalnego samobójcy i nie wie co się naprawdę dzieje i nie można tak prosto osądzać.

To prawda, niektórzy znajdują się w sytuacji jakby pułapki, z której nie widzą żadnego wyjścia, i dlatego...Pozdrawiam serdecznie i dziękuje za Twoją obecność Elu:)

W tym przypadku, z tego co mi wiadomo, zabrakło jednak świadomości u osób bliskich że konieczna jest pomoc specjalisty, bo same rozmowy i przekonywania nie wystarczą. Każdy przypadek odebrania sobie życia, o którym słyszę, powoduje u mnie wstrząs. Myślę o tym, że ja sama byłam w ciężkiej depresji i gdyby nie wiara zapewne nie byłoby mnie już na świecie, bo nie daje się żyć, kiedy nie można dostrzec nawet najmniejszego przebłysku nadziei. I ze jednak zdecydowałam się szukać pomocy specjalisty ( co nie jest prostą decyzją, bo nie wierzy się, ze cokolwiek może pomóc), a przyczynił się do tego pewien mądry ksiądz, który rozpoznał problem. A teraz mam satysfakcjonującą pracę, w której jestem bardzo doceniana, rodzinę, która w miarę funkcjonuje, piszę wiersze , które nawet się podobają i nawiązuję pozytywne i ubogacajace więzi z innymi osobami. Czyli doświadczam tego, o czym kiedyś nawet nie marzyłam, a moim jedynym celem było przeżyć, przetrwać. Dziękuję Ci za Twoją obecność i Twoje słowa. Pozdrawiam ciepło:)

Dziękuję Grażynko za obecność i komentarz. Pozdrawiam ciepło:)

Teraz rozumiem, i jakże cieszę z tego nowego wiatru. Dobrego dnia:)

Niestety Rzabko przez dwadzieścia lat wykonywałem zawód który wiązał się z niecodziennym trybem życia i większość związków moich kolegów z firmy tego nie wytrzymywała. Niejednokrotnie następstwem rozwodów były takie właśnie nagłe wydarzenia. Odszedłem z tej firmy więc jakoś złapałem nowy wiatr w żagle w ustabilizowanym rytmie życia. Trochę szkoda bo pracowałem prawie z trzema tysiącami osób...

Ojej Marku, co Ty piszesz, 30 osób? Co to za statystyka? Albo masz tylu znajomych, albo takich znajomych. Temat depresji, napiec emocjonalnych nie do zniesienia, samookaleczeń, myśli i planów samobójczych jest mi bliski i znany, u mnie ale też u moich bliskich, i doprawdy nie wiem, jak bym mogła po czymś takim żyć. Dlatego takie zdecydowane moje słowa. A w ekstremalnych stanach mimo najlepszych chęci bliskich pomoc specjalisty jest konieczna. Dziękuje za Twoją obecność i Twoje słowa, pozdrawiam ciepło:)

Dzięki serdeczne za odwiedzinki i komentarz. A w ekstremalnie trudnych stanach emocjonalnych często nieodzowna jest pomoc specjalisty. Dzięki za podzielenie się własnym doświadczeniem. Pozdrawiam ciepło:)