Twoje Wiersze - w naturze wychodzę na jaw

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Słowo

2024-08-08

Głębia opisó daje się zauważyć

Anielska Łza

2024-02-15

Może jeśli potrafimy kochać samych siebie, łatwiej znosimy brak miłości od innych... Pozdrawiam cieplutko :)

Asteria^(*)

2024-02-16

Od kilku lat dementuję stare, przekazywane z pokolenia na pokolenie powiedzenia, przysłowia, sentencje życiowe itd
Po prostu nie sprawdziły się w życiu.
Np."Podróże kształcą", "Człowiek się uczy na błędach" i ten o tym, że trzeba najpierw siebie pokochać, by kochać innych.
Uważam, że jest zupełnie odwrotnie. Jeśli zaczynamy od miłości własnej, to te następne tylko jej służą, albo nie ma już po niej innych prawdziwych, bo zaspokoiliśmy potrzebę miłością do siebie.
To długi temat i zapewne kontrowersyjny, ale dowody są jasne :)
Trzymaj się Łezko.

Galba c.^(*)

2022-10-24

W wierszu zauważam różne stany. Trochę smutku, żalu i nostalgia też obecna. Bardzo głęboki tekst skłaniający do przemyśleń.
Ciekawy tekst.
Pozdrawiam.

Asteria^(*)

2022-10-24

Jesienne przemyślenia ... miło, że zajrzałeś.

Mgła^(*)

2022-10-23

Bardzo rzadko ludzie trafiają na tę jedną jedyną osobę i z Nią idą przez całe życie
Czasami łowią wzrokiem inne równie luźne relacje i próbują sobie jakoś dokleić odrobinę z tego innego świata
Niestety to zawsze jest skazane na niepowodzenie
Ciekawy wiersz

Asteria^(*)

2022-10-23

Widzę, że te łowienie wzrokiem wpadło wam w oko :)
Dziękuję za komentarz

Marek Żak

2022-10-23

Niezbyt przystojni faceci, jak ja muszą być aktywni, bo mało która ich wyłowi wzrokiem, czemu się nie dziwię. To jest lepiej i gorzej, bo więcej jednak od nich zależy. To taka luźna refleksja, a wiersz podoba mi się. Pozdrawiam.

Asteria^(*)

2022-10-23

Ktoś kiedyś napisał piękny aforyzm, może nie przytocze dosłownie, ale brzmiało to jakoś tak: "Ci którzy nie tańczą, stoją w kącie, podpierając ściany świata" :)) tak a propos fajnych Twoich przemyśleń.

Baba-Goga

2022-10-23

Wolność to niezależność od sądów i miłości innych.
I chyba takiej wolności mamy najmniej - bo to jest coś, niesłychanie trudnego, żeby w sobie wypracować.
Niesamowity wiersz. Te łatwo policzalne dni nietęsknienia.
Może to one uczą cierpliwości?
Dałaś do myślenia...
Pozdrawiam serdecznie

Asteria^(*)

2022-10-23

Tak sobie pomyślałam, po Twoim komentarzu, ze może te tęsknoty nie są najważniejsze, ale ten czas pomiedzy nimi...
Dzięki Goga

Urszula Ganc

2022-10-23

Ja dostrzegam u siebie powolnie narastającą obojętność na bezmiłość innych. Jeszcze nie wiem czy to dobrze czy źle, ale płynie się lżej. Pokochać może nie, ale zaakceptować - to już wiele. Rewelacyjny wiersz - tyle w temacie, kłaniam naprawdę nisko. Dokonuję kradzieży. PS Miłość jest lekko przereklamowana.

Ambrosio

2022-10-23

Myślę, że nie tyle emocje wywołał Twój tekst, co zachęcił do żywego wejścia w dyskusję. A to jak się wydaje jest wielkim pozytywem i dla autorki i dla tekstu 🙂 pozdr

Asteria^(*)

2022-10-23

Dziękuję Urszulo za miłe słowa i za Waszą konwersację z Ambrosio pod tym tekstem...
tak tylko wtrącę /jeśli pozwolicie ;)/ moim skromnym zdaniem, do Miłości jest zdolna dosłownie garstka ludzi...
Tutaj kluczowym jest też słowo -uzmysłowię.
Cieszę się, że treść wywołała emocje.
Pozdrawiam

Ambrosio

2022-10-23

Pewnie jako społeczeństwo tego nie odkręcimy, ale jednostkowo jest to możliwe. Takie więc dywagacje jak te nasze dziś pomagają dojrzeć i uświadomić sobie problem oraz podjąć decyzje, co z tym zrobię dalej. W tym sensie doszukujemy prawdy w prawdzie i tutaj w temacie miłości. Miło było powymieniać myśli.
hej! 🙋

Urszula Ganc

2022-10-23

I tutaj pełna zgoda, tylko z przywłaszczeniem sobie słowa miłość przez te achy i ochy jest jak z kłamstwem - dziesięć razy powtarzane staje się prawdą ;-). Nie wiem czy uda nam się to już odkręcić. Ok, może zamiana określenia przereklamowana na zdewaluowana przybliży mój tok myślenia. Jak zwał, tak zwał. A i nie zapominajmy jeszcze, że egotyzm to też podobno odmiana miłości ;-). Temat rzeka. To tak, jak z prawdami, dobrze by było trafić w tę... prawdziwą (?). Mojego tyle w tym temacie. Pozdrawiam :-).

Ambrosio

2022-10-23

Jak więc słusznie zauważasz – to, co jest "sprzedawane" nie jest miłością. Pytanie więc brzmi: czy przereklamowana jest wiec "miłość", czy jakiś jej substytut tudzież zamiennik? Może my jako ludzie nie umiejąc dosięgnąć idei miłości, zastąpiliśmy ją sobie uczuciowo-emocjonalnym "och,ach,ech", które w swej naturze jest poczwarną karykaturą tej pierwszej, a w dodatku jest jedynie chwilowym i zanikającym bodźcem przyjemności bez głębi. Stąd mogłyby się brać te wszystkie rozczarowania nasze, depresje, ciągłe pytanie 'czym ona tak naprawdę jest?' itd.
Taka myśl w temacie ode mnie. 🙂🙋

Urszula Ganc

2022-10-23

Jak wiesz reklama kłamie, to takie opium dla ludu. W tej formie serwowana miłość niewiele ma wspólnego z miłością (mz). Zresztą ta prawdziwa występuje w dekagramach i - nie chcę tu epatować - ale "cierpliwa jest (...) nie szuka swego (...) wszystko przetrzyma". Aż dziwnie brzmi, prawda (?), niewolniczo wręcz ....To coś sprzedawane obecnie na kilogramy w złotym papierku, miłością zwane, musi odbić się czkawką (mz oczywiście). Ale nazwę przywłaszczyło sobie skutecznie. Pozdrawiam.

Ambrosio

2022-10-23

a mogłabyś rozwinąć tę myśl o reklamach? 🙂 To dosc ciekawe Twoje spostrzeżenie...🤔

Ambrosio

2022-10-23

Bardzo mnie wciągnęło to oceaniczne prowadzenie między wersami. Mądrze i lekko, choć temat "pokochania siebie", a więc po części również akceptacji siebie, jest skomplikowanym dość tematem. Poruszasz w wierszu sporo aspektów tego swoistego spojrzenia PLki na siebie samą:
zależność od innych, szukanie, czekanie, pozwalanie sobie i innym na pomoc, zamykanie się w sobie, obojetność na siebie i innych i w końcu uświadomienie sobie siebie. Kolejny krok jest niedopowiedziany. Raczej ujęty w pytanie. W ramach odniesienia się do tegoż właśnie pytajnika:
"czy pokocham siebie bardziej
czy znienawidzę?"
– odpowoem, że wydaje mi się, iż peelka w tym właśnie momencie pokocha siebie "w ogóle"... Prawdziwie. Bez ułudy. Bez zależności. Bez warunkowości. Wówczas właśnie, gdy uświadomi sobie, że jej wartość nie zależy od miary miłości innego człowieka – stanie się wolnym w pełno tego słowa znaczeniu człowiekiem, i zupełnie w inny sposób spojrzy na życie.
Tematów poruszyłaś tu dużo więcej, ale zostawię coś dla innych komentujących.
Mój ulubiony tu fragment:
"czasu mam coraz mniej
ale jak na ironię
coraz więcej cierpliwości".
- pyszniutkie to jest! Biorę na rozmyślanie dzisiaj. Pozdrówki 🙋😊

Ambrosio

2022-10-23

W tamtej odpowiedzi, która ukradł mi internet opisałem Ci nieco pojęcie idei u Platona. Wychodząc od tego pojęcia wplatalem miłość w świat poznawalny zmysłami. Dowodzie., więc, że oznakami miłości są konkretne czyny / działania. Ostatecznie stwierdziłem, że sytuacja, która zawarłaś w swoim pytaniu, w moim pojmowaniu rzeczywistości była miłością, ale nieszczęśliwą, a pk drugie nie była stratą czasu, gdyż każde dzialanie wpływa na procentach ewolucyjny człowieka (zmienia go, pozwala dojrzewać itp.). Cholernie szkoda, że mi tamtą odpowiedź wcięło (zdenerwowanie to jest zbyt mało, żeby opisać moje emocje teraz...) Szkoda... tyle musi wystarczyć narazie, bo nie mam już sił spisywać wszystkiego na nowo. Może przy jakimś Twoim kejnym wierszu w tematyce mocnej będzie okazja wrócić do tematu... Pozdr 🙋

Ambrosio

2022-10-23

Napisałem mega długą odpowiedź na Twoje pytanie i wyrzuciło mnie z portalu zanim ją udostępniłem... masakra...🤦🤦🤦 Nie wiem, czy chcę mi się pisać raz drugi układać te odpowiedź... chwilowo walczę z frustracją...🤦🤦🤦

Asteria^(*)

2022-10-23

Witaj Ambrosio
z tego co zdążyłam zauważyć, piszesz konkretne komentarze, zgodne z Twoim tokiem odczuwania. Dziękuję ;)
Moje ulubione pytanie, na które zawsze odpowiadam tak samo... czy miłowanie, ulokowanie uczuć w osobie, która nigdy, nawet latami nie odwzajemniała jest straconym czasem, ba... czy to była miłość?
Miłego popołudnia