Dokładnie tak do tego podchodzę... Chociaż...
Mam już swoje lata i widzę, jak bardzo zmieniła mi się optyka. Będąc młodą dziewczyną utożsamiałam wiek bardzo dojrzały z mądrością, mentorstwem, mistrzostwem i odcinaniem kuponów... Zmieniłam zdanie uczestnicząc w życiu starszych osób. To często nie było łatwe... Nie chodzi o mnie, tylko o trud tych osób... O bezradność niejednokrotnie.
Teraz sama zbliżam się do tego etapu życia i widzę wielkie różnice między wczoraj i dzisiaj...
Nie cenię "ściemniania", uważam jednak, że wszystko powinno być dobre i ładne. Na miarę naszych możliwości.
O tym jest właśnie ten wiersz, z jego puentą.
Wiersz ma wymiar humanitarny. Powinniśmy być solidarni z tymi, którzy potrzebują wsparcia ze względu na wiek, bo tak się należy i sami też będziemy jego potrzebowali. Niestety różnie z tym bywa...
Dziękuję Tobie Lariso za Twój komentarz i raz jeszcze Wszystkim, którzy wypowiedzieli się pod tym niełatwym wierszem.
Pozdrawiam Lariso serdecznie :-))

Również wyrażam takie życzenie. Oby się spełniały.
Pozdrawiam serdecznie :-))

Dziękuję Izo.
Pozdrawiam serdecznie :-))

Zawsze jakoś... W zależności od potrzeb, światopoglądu, własnych uczuć, etc...
:-))

Oczywiście, że będzie. Trzeba tylko jeszcze poczekać. Miało być pokolenie, tysiąc lat... Jeszcze nie nadszedł czas.
Dziękuję za odwiedziny i słowa :-))

To nie mieszanie, to refleksja...
Dotyczy również mnie.

Masz rację Elu.
Sądzę, że nie należy się zadręczać świadomością przemijania, jak również nie twierdzić, że jesteśmy niezniszczalni. Dystans, równowaga w świadomości, to dla mnie podstawa.
Zawsze w takich chwilach przypomina mi się Danuta Szaflarska, jako osoba i świetna wykreowana przez nią rola w filmie "Pora umierać".
Pozdrawiam Elu ciepło i serdecznie na dobry weekend :-))

To prawda i tego się trzymajmy.
Pozdrawiam serdecznie na dobry weekend :-))

Tak. Dziękuję za te słowa.
Pozdrawiam ciepło i serdecznie na dobry weekend :-))

Niestety tak bywa... Myślę, że warto jednak popracować nad jakością wokół siebie.
Zacytuję ulubioną sentencję, której się trzymam - "Życie jest zbyt krótkie, aby było małe."
Pozdrawiam serdecznie na dobry weekend :-))

Dobrze zrobiłaś, bo wiersze z szuflady też chcą czasem pooddychać świeżym powietrzem.

Dodam jeszcze, że dużo dzisiaj było o przemijaniu, dlatego odważyłam się wyjąć mój wiersz z szuflady.

Oj, tam... To wcale, nie takie proste... Wiem również, że wiesz.
:-))

Wierzę, że się uda, bo kto potrafi mówić o końcu z takim spokojem, ten już dawno nauczył się żyć naprawdę.

Tak, masz rację.
Wiesz, to nawet nie odwaga, to po prostu świadomość nieuniknionego... Dotyczy również mnie.
Mam nadzieję, że w moim życiu wypełnią się dwa ostatnie wersy wiersza.
Przygotowuję się do tego, na ile można. Może się uda... ;-))
Dobrego weekendu Stu :-))

Dziękuję za wskazówki - doceniam bardzo.
Już to pisałam. Nie uważam siebie za poetkę...
Dla mnie liczy się najbardziej treść, którą chcę się podzielić. Forma, jest dla mnie drugorzędna. Również jako czytelnika.
Oczywiście nie chciałabym nikogo urazić taką formą. Mam nadzieję, że tak jest...
Odwzajemniam serdeczność :-))