Myślę trochę więcej... Myślę więc jestem, a jednak mnie tam nie ma... Spojrzenia, spojrzenia , chyba naprawdę mam urojenia, stare nawyki, przeszłości rytmiki, stany lękowe , nie słucham już was to mi odbieracie mowę...za ciężkie zbyt dla mnie, chce zmienić mi odczucia, miłość do Ciebie mnie chroni, nie pozwoli na ton anhedoni, stagnacji zalądek i by się zgubił wątek, tylko z Tobą chcę swój ówczesny porządek nie pozwolę by zabił nas słabości zakątek a moja dusza lgnie ku Tobie by zdobywać słońce, wzrok mój skupiony tylko na twej duszy ciągle...subtelnym musnieciem nasze czyny wrzące w niezwykłe uczucie nas dopełniają... odkąd tu jesteś w końcu rozumiem...jak radość i miłość mnie uzupełniają i dają, wtrącają, trzymają...jak piękne może być życie gdy Krązysz w mojej orbicie a z miłości naszej wspólny schron budować, dusz połączenie, nasza wspólna droga.