Twoje Wiersze - Spójrz na słońce

Spójrz na słońce

wolny

2025-09-08 08:22

Spójrz w niebo i na słońce.
Serce od razu staje się gorące.
Oczy zachodzą łzami.

Otoczenie widzisz
rozszczepionymi barwami.
Spływają na ciebie wszystkie
barwy świata.
Niebo barwami się rozjaśnia.

Myśli zatrzymują się w
zachwycie.
Niebo czaruje w barw
poświacie.

Z oczu płyną łzy tęczowe.
Teraz spójrz w ziemię,
by zachować równowagę.

Twój wzrok widzi prawdziwy
urok roślin.
Świat kolorowy, piękny,
promieniami słońca i tęczą
malowany.

autor

Krystek

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

10 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Angel Boy

ponad dwanaście godzin temu

Rzeczywiście myśli potrafią się zatrzymać na naprawdę długo, gdy przyjdzie zachwyt 🙂
Pozdrawiam serdecznie 🙂

Naja

dzień temu

Uroda świata zachwyca. Bardzo radosny wiersz.
Pozdrawiam uśmiechem :-))

Waldi1

dzień temu

dlatego moje wszystkie dni są piękne kolorowe .... pozdrawiam serdecznie ...

Elżbieta

dzień temu

Ze spoglądanie na słońce trzeba uważać, bo to niebezpieczne dla wzroku, ale wiersz bardzo ładny!
Pozdrawiam serdecznie:)⭐️

Izka1^(*)

dzień temu

Słońce i tęcza wpływają na emocje i postrzeganie rzeczywistości, prowadząc do głębokiej fascynacji. Pozdrawiam serdecznie

Agata Agata

dzień temu

Bar wny wie rsz z o grom nym na są cze nie m te go sł owa 💯

andrew

dzień temu

Świat to cud.
Gdzie nie spojrzysz zachwyca.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

JoViSkA

dzień temu

Ja nie muszę spoglądać w niebo, żeby widzieć jaki świat jest piękny i kolorowy
Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

dzień temu

Należy-trzeba patrzeć w słońce i w ziemię, żeby serce miało i zachwyt, i równowagę.
Barwy świata potrafią rozpłakać oczy i nasycić duszę światłem.
A jak się człowiek zapatrzy w słońce, to i trawa wydaje się świętem.
6/5

Groschek^(*)

dzień temu

może i za dużo 'barw', ale jeśli chodzi tylko o przekaz atramentu.. - oceniłem Ci ładnie wersję sprzed oczu duszy mojej bez nawet jednego baru, w którym rozszczepia się w gamą wyobrażeń daltonistów naturalność zwykłej bieli.. tu trzeba drugiego podejścia