Wiersze czasem wychodzą z nas ciszą. I wtedy są odbiciem chwili. Obok muzycznego drżenia twoje są jak mgnienie.

Pozdrawiam serdecznie

Cześć Mitylene, delikatne są, jak mgiełka...:)

Ślicznie, świadomościowo, napisane. I mój ukochany Hans Zimmer :) Pozdrawiam serdecznie :)

Przytulić je trzeba, przygarnąć

Ciekawe rozważania. Wiersz jest odbiciem myśli, miejsc i chwili. Będą takie jak sytuacja która powołała je do istnienia. Pozdrawiam

Tutaj wiersze mają ludzkie cechy, czują, nawet drwią z autora. Pomimo lekkiej krytyki są mocno z nim związane, doskonale orientują się w sytuacjach związanych ze stanem jego duszy i serca.
Pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo fajny, taki "kobiecy", wiersz z dobrym zastosowaniem antropomorfizacji. Kłaniam się nisko :-)

Myślę że wiersze nie są dziwne. Są inne , różne , unikatowe. Nie ma według mnie standardów na określenie wiersza jako dobry lub zły. Każdy wiersz wychodzi z pod ręki autora który jest również innym , niepowtarzalnym człowiekiem.
Pozdrawiam.

ta poetka myśli ma głębokie i umie je wyrażać – choć „ biegną po kruchym lodzie'(...)..rzucając cień frasobliwych marzeń” -to wiersze ma piękne***

Czytając Twój utwór, mam trochę wrażenie, że jest odwrotnie;) co wiersz miał na myśli o poecie:)
,,Moje wiersze
są dziwne

lekko drwią
ze mnie"
Pozdrawiam serdecznie:)

Pisząc wiersz oddajemy mu swoje emocje, a więc dajemy im możliwość "życia". Wydaje nam się, że to tylko tekst, zlepek liter, ale te wersy żyją, i echem odbijają się w myślach odbiorcy. To dlatego poezja potrafi rozczulić, potrafi ukochać słowem, potrafi zmienić czyjeś życie. Pięknie o tym napisałaś. Pozdrawiam!

Uciekające wiersze, pukające do drzwi, śpiące z nami, siedzące nam na ramieniu, pijące z nami kawę. Bez nich pustka. Z nimi raźniej.
Napisałaś wiersz o wierszach. Hołd poezji pięknie oddany.
Pozdrawiam Cię serdecznie

Tak sobie pomyślałem właśnie, że już nas w szkole uczą interpretacji wierszy zadają właśnie podobne pytanie, jakie znajduje się w tytule Twojego tutaj utworu. Co poeta miał na myśli? Przemilczaną się jednak, że odpowiedź na to pytanie jest sensem poezji. Jest nim mianowicie uchwycenie maleńkiego fragmentu świata, ale nie tyle autora tekstu, co osoby czytającej. Tu nasuwa się pytanie pomocnicze: dokąd prowadzi wiersz? To jest piękne i cudowne w poezji! Autor oczywiście jest twórcą, rzemieślnikiem słów układanych w wersy, ale jego dzieło prowadzi ku czemu wiekszemu, znacznie większe mu – ku nieograniczonemu światu czyjejś interpretacji. Maleńki skrawek świata autora staje się punktem wyjścia do obserwacji dużo większej i szerszej świata w ogólnym pojęciu, a następnie w szczegółach.
Jak widzisz, Twój wiersz poruszył i mnie. 😊
hej ho! 🙋‍♂️😊