Kolejny wiersz znad kukułczego gniazda.
Takie muszą ruszać i być emocjonalnymi, o ile autor potrafi przekazać te emocje.
Ty potrafisz. Nie mogę jeszcze oceniać, ale mogę ocenę podać w komentarzu.
Jednym słowem świetnie.
Teraz skomentuję wierszem.
Moim wierszem o szpitalnym zamknięciu.
Twój wiersz jest depresyjny, ale to normalne pośród nienormalności. Kilka tabletek raz dziennie na wychwyt zwrotny serotoniny i ponoć depresja ustępuje.
Postanowiłem komentować na razie tylko dobre teksty. Za szczerość w kiepskim wierszu, mógłbym zostać znienawidzony, tym bardziej, że często taki marny wiersz jest oceniany bardzo dobrze. To tylko oznacza TWA, albo brak gustu i poetyckiej ślepoty.

Wstawiam komentarz wierszem. Również znad kukułczego gniazda.

Granice

Czas, co z miejsca zboczył,
zapętlił postronek.
I skurczyły się nagle
wszystkie świata strony.
Horyzont zacieśniony, raptem,
do ścian czterech.
Nieskończoność odcięta
z dachu do parteru.

W pół drogi.
W pół słowa.
Pół mózgu, jakby śmierć,
jak czarny atrament.
Wzrok palą cudze mózgi,
chore, jak żądze rozpasane.
Albo bez żądz,

na wpół, na ćwierć
złamane.

Pół kroku i poznam prawdę.

Przy drzwiach już jestem.
Cóż to!?

Nie ma klamek!?

J.E.S.

Świetny tekst, trochę jakbym czytała swoje myśli.
Bardzo przemawia.
Pozdrawiam serdecznie :)

Cena jest ogromna, bliskie mi myśli podajesz, w formie prozatorsko-poetyckiej, takiej z buta, jak wolę