Twoje Wiersze - asystenci inteligencji

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

17 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

samisen

2024-10-18

Las codziennie się zmniejszał ale drzewa z uporem głosowały na siekierę bo ta miała trzonek z drewna...
Wiersz zatrzymuje i skłania do refleksji
Pozdrawiam

NO1R^(*)

2024-10-18

Dzięki, kłaniam się,

NaPoważnie^(*)

2024-10-16

ten wiersz jest tak dziwny, że chyba to AI napisała.

NO1R^(*)

2024-10-16

Ten komentarz jest tak dziwny, że chyba go bot generował.

Izka1^(*)

2024-10-16

Utwór skłania do refleksji nad naszą tożsamością i miejscem w świecie, który coraz bardziej zdominowany jest przez sztuczną inteligencję. Pozdrawiam w zadumie

NO1R^(*)

2024-10-16

Cieszę się, że skłania do refleksji.
Pozdrowienia

Waldi1

2024-10-15

d tego dążą naukowcy byśmy się nie brodzili ... tylko ludzi roboty by tworzyli ... itd... pozdrawiam serdecznie ...

Moona@

2024-10-15

Cza się bronić rękami i nogami, a najlepiej prądem ;)
Odłączyć i niech im baterie wybuchną i spłoną...
Sztuczności mamy pod gardło, niech choć człowiek będzie autentyczny!
Pozdrawiam :)

NO1R^(*)

2024-10-16

I człowiek coraz mniej autentyczny wydawa mnie się ;)

Motylek78

2024-10-15

wszystko jest dla ludzi
trzeba tylko umieć racjonalnie korzystać
niestety z tym mamy problem
ludzie często zapominają o umiarze
bardzo ciekawy wiersz
Pozdrawiam serdecznie 🦋

rzabaprzezrz

2024-10-15

rzeczywistość, autentyczność, socjalizacja- na określenie sztuczności, nie naturalności i nieludzkości. Gra paradoksów. Do czego zmierzamy? Pozdrawiam ciepło 🌞

NO1R^(*)

2024-10-16

Chyba tylko do "chmury".

ekszki

2024-10-15

To co pomocne człowiekowi zabija jego emocjonalność i zdolność do dawania uczuć

NO1R^(*)

2024-10-16

"Robotyzujemy się" na potęgę.

Monika Larn

2024-10-15

Bardzo dobry wiersz na pełen kontrowersji temat, który nam będzie wchodził w życie z butami coraz bardziej. Nie uciekniemy. Najważniejsze rady to ograniczać korzystanie, zostawić w tym wszystkim przestrzeń dla siebie. Myśleć.

NO1R^(*)

2024-10-16

Masz rację. Ale to się dzieje bardziej subtelnie.
Jest wygodne, pozwala na tyle rzeczy i załatwia sprawy za nas.

Sabina

2024-10-15

Ludzie bata sami na siebie ukręcili i teraz płacz. Dobre wierszowanie 🙂❤️

NO1R^(*)

2024-10-16

Wygoda jest pociągająca.

Jasin^(*)

2024-10-15

Pomału Skynet wychodzi z becika 🤖

NO1R^(*)

2024-10-16

Już dawno wylazł i siedzi nam w kieszeniach.

Sylwia U.^(*)

2024-10-15

Pomocnicy cyfrowi coraz wyżej a my w bezruchu. Nowoczesny wiersz taki inny 🤗

ajw

2024-10-15

Przerażający wiersz. Coś, co było jedynie w filmach staje się naszą rzeczywistością..

NO1R^(*)

2024-10-16

Przykro mi, że Cię "przeraziłem".
Chyba jestem mało romantyczny ;)

JoViSkA

2024-10-15

Człowiek zawsze lubi chodzić na skróty, ściągawki zawsze się przydawały...teraz wchodzi na salony sztuczna inteligencja...szkoda tylko, że zastąpi samodzielne myślenie...
Pozdrawiam :)

NO1R^(*)

2024-10-16

Niestety człowiek kocha wygodę ponad wszystko inne.

Rusticus ^(*)

2024-10-15

Emancypacyjnie

NO1R^(*)

2024-10-16

Nie inaczej.

Rambler

2024-10-15

Twój wiersz zmusza do stawiania sobie pytań. Nie tylko ogólnoludzkich ale też tych osobistych... zwłaszcza o moment, w którym człowiek zdecydował powierzyć swój los czemuś innemu, niż sobie... może wygodniej, może przyjemniej ale... - to właśnie ale przedstawiłeś w swoim stylu.... gratuluję

NO1R^(*)

2024-10-16

Myślę, że tylko puka lekko w ramię i pokazuje paluszkiem "problem".

[ GALBA ]^(*)

2024-10-15

Krzyśku dla mnie to tekst jak oda w klimacie apelu nawet. Zadziwiasz za każdym razem swoim pisaniem.
Pozdrowionka z podobaniem 🌟👍

NO1R^(*)

2024-10-16

Dzięki Marku za podobanie.

sturecki

2024-10-15

"Asystenci inteligencji" to wiersz, który z ironią i niepokojem przedstawia postępującą rolę sztucznej inteligencji w naszym życiu. Wiersz ukazuje, jak nienaturalna ingerencja wirtualności wpływa na naszą tożsamość – stajemy się coraz mniej sobą, z każdym krokiem oddając więcej kontroli maszynom. Świat, w którym żyjemy, dzieli nas na fragmenty, podzielone istnienia, gdzie bycie "zastąpionym przez syndykat" nowych technologii staje się normą. Autor wskazuje na przerażającą perspektywę, w której ludzie stają się jedynie gośćmi w sztucznej rzeczywistości, pozbawionej życia, tchu i autentyczności, zastąpieni przez bezduszne, bezosobowe profile i uczonych maszynowo doktorów.

Pokaż mniej

Logowanie

asystenci inteligencji

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji