Twoje Wiersze - mój Różewicz

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

10 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

klaks

2024-11-08

bardzo lubię jesień i Twoją miniaturę :)
Pozdrawiam serdecznie

maciejka

2024-11-08

Dziękuję :-)
czekam na wiosnę

Driana

2024-11-07

Mnie nie grozna ciemna jesień ☺️

maciejka

2024-11-07

To bardzo dobrze :-)
Ja lubię słońce...

Izka1^(*)

2024-11-06

Nie o bie przede wszystkim listopada. Pozdrawiam serdecznie

maciejka

2024-11-07

Ja też :-)

Eleanor Rigby

2024-11-06

Miniatura delikatna i ostatni wers gdzie każdy czytelnik dopisze sobie scenariusz, jest jak powrót do rzeczywistości.

maciejka

2024-11-07

Bardzo dziękuję za spostrzeżenie :-)

Annna2

2024-11-06

haikowo i pięknie

maciejka

2024-11-07

Dziękuję :-)

LydiaDel

2024-11-06

Smutny okres jesień, przemijanie. Jesień życia, to nasz ostatni etap.
Tekst dwuznaczny. Można dosłownie interpretować, a także w oparciu o wiersz Różewicza. Serdeczności 🫶

maciejka

2024-11-07

Tak, to nie do końca chodzi o jesień - miło, że dostrzegasz różne interpretacje :-)

JoViSkA

2024-11-05

Też nie lubię jesiennej słoty...
Pozdrawiam

maciejka

2024-11-07

Musimy temu zaradzić :-)

Krystek

2024-11-05

W kilku słowach zawarto moc emocji.
Serdecznie pozdrawiam, spokojnej nocki:)

maciejka

2024-11-07

Dziękuję bardzo :-)

BordoBlues

2024-11-05

Jest myśl, jest ulotność. Jest jesień i Różewicz. :):)

maciejka

2024-11-07

Dziękuję :-)
Miło Cię widzieć :-)

Moona@

2024-11-05

Miniatura, która pozostawia wiele przestrzeni na przemyślenia.
Pozdrawiam wieczorowo :)

maciejka

2024-11-07

Tak, ja nie lubię, ale może ktoś mnie kiedyś przekona do jesieni?
:-)

Dagmara^(*)

2024-11-05

Piękna i delikatna mini, pomimo, że nawiązałaś do smutnego obrazka z wiersza Różewicza.
6/5 i serdecznie pozdrawiam :)

maciejka

2024-11-07

Bardzo dziękuję :-)

sturecki

2024-11-05

Miniatura jest czułym wspomnieniem o twórczości Różewicza, gdzie prostota obrazu – ptaszek, lazurowy jak morze, deszcz i łza – oddaje melancholijny ton, pełen niedopowiedzeń i emocji. W kontraście do jego poezji, pojawia się osobista niechęć do jesieni, jakby ta pora roku nie współgrała z subtelnym pięknem wspomnianych chwil.

maciejka

2024-11-07

Dobranoc...

sturecki

2024-11-07

Dziękuję. Dobrej nocy.

maciejka

2024-11-07

Czasem zostają tylko wiersze i wspomnienia.
W nich jesteśmy sobą.
Jeszcze raz bardzo dziękuję...

sturecki

2024-11-07

To prawdziwy zaszczyt być częścią takiej rozmowy. To właśnie magia poezji i wspólnych refleksji, które pozwalają nam wracać do chwil, w których czuliśmy się naprawdę zrozumiani i wolni w wyrażaniu siebie. Rozumiem doskonale to uczucie tęsknoty za takimi rozmowami.

maciejka

2024-11-07

To jest istota poezji.
Wiesz, chciałam Tobie bardzo podziękować za tę rozmowę. To tak jakbym cofnęła się w czasie o dwa miesiące, kiedy rozmowy były codziennością. I nie musiałam się zgadzać, by rozmawiać. Brakuje mi tego, a dzięki Tobie nastąpił powrót do tego, co było piękne.
Naprawdę dziękuję.
A wiersze kiedy już powstaną, żyją własnym życiem. Są jak dorosłe dzieci...

sturecki

2024-11-07

Jeśli czytelnik odnajduje w wierszu własne myśli i emocje, to znaczy, że utwór naprawdę ożył. To jest ten wyjątkowy moment, gdy poezja przestaje być tylko słowami autora, a staje się osobistym doświadczeniem czytelnika. A to skarb dla autora.

maciejka

2024-11-07

Fajnie, że też tak myślisz. Jeśli ktoś powie - to mój wiersz, moje myśli, to te słowa są najważniejsze dla mnie.

sturecki

2024-11-07

Pięknie to ujęłaś – ta subtelna gra między autorem a czytelnikiem jest istotą poezji. To właśnie magia, kiedy wiersz, choć wyrasta z osobistych przeżyć, otwiera się na innych, pozwalając im odnaleźć własne emocje i refleksje. Obecność autora w tekście dodaje głębi i prawdziwości, tworząc więź, która może być niewidoczna, ale wyczuwalna. Cieszę się, że odnajdujesz w tym radość.

maciejka

2024-11-07

Dzieli...
Przepraszam za błędy, ale komórka płata figle :⁠-⁠)

maciejka

2024-11-07

I najciekawsza jest zabawa z czytelnikiem.
Wiesz, dla mnie jest najważniejsze, jak.ktis odczyta wiersz. Bo ja go napisałam w określonej - mojej - sytuacji. I miło iż podmiot liryczny to nie autor, ale jednak jesteśmy w wierszach obecni i to jest dobre. Bo wiersz nie może być obok mnie. Wtedy nie jest prawdziwy. Tak myślę.
I lubię gdy ktoś kto mnie nie zna odnajduje w nim swoje - życie, spostrzeżenia, myśli...
I dzięki się tym.

sturecki

2024-11-07

Zdecydowanie! Słowa niosą ogromną moc – potrafią podnieść na duchu, rozbawić, a czasem głęboko poruszyć. Odpowiedzialność za nie to piękna i ważna zasada, szczególnie w poezji, gdzie każdy wers ma swoje znaczenie.

maciejka

2024-11-07

Tak. I to lubię w życiu, i w poezji. Ale trzeba być odpowiedzialnym za słowa. Są ważne. Mogą czynić radość.

sturecki

2024-11-07

Rozumiem. Słowa rezonują w międzyludzkiej przestrzeni.

maciejka

2024-11-07

Raczej nie, choć pewnie wszystkie przeżycia ludzi mają punkt wspólny.
Po prostu użyłeś sformułowania - "naszej zabawie", a mi skojarzyło się to z grą - i powstał wiersz.

sturecki

2024-11-07

Coś przegapiłem? Czyżbyśmy mieli wspólne przeżycia, na bazie których powstały wiersze?

maciejka

2024-11-07

Ale miłe, choć wolę być zauważona :-)
A nowy wiersz - dzięki Tobie, choć wynika z moich ostatnich przeżyć. Dziękuję :-)

sturecki

2024-11-07

Naprawę rozpoczynam od uwagi: mamy punkt wspólny, który zwie się niezauważenie.

maciejka

2024-11-07

Naprawiaj :-)
Też nie zauważyłam - ta mgła przesłania wszystko :-)

sturecki

2024-11-07

Hi, hi ... teraz jestem w "naszej zabawie". Co poniżej zepsułem, może teraz naprawię.

maciejka

2024-11-07

Najbardziej do listopada :-)

Kornel Passer

2024-11-05

To nietypowy jak na Różewicza wiersz, pełen delikatnej estetyki. Co prawda ptaszek musi umrzeć, bo inaczej to nie byłby Różewicz, ale i tak, jak na niego, to wiersz w jasnych barwach. Twoja parafraza zachowuje te delikatność. Pozdrawiam:)

Kornel Passer

2024-11-07

Nic się nie stało... To mi zabrakło konceptu:)

sturecki

2024-11-07

O kurczę! Wmieszałem się w rozmowę przez przypadek. Przepraszam.

maciejka

2024-11-07

Bardzo lubię tę zabawę z czytelnikiem - żeby nie on, to wiersz nie istnieje. Mimo iż jest :-)

sturecki

2024-11-07

Tak, wyszło spod Twojego pióra i z głowy. Nie ma powodu, by temu przeczyć.

maciejka

2024-11-07

Czyli wyszło :-)

Turkusowa

2024-11-05

Znakomita miniatura nawiązująca do ostatniej strofy "Bursztynowego ptaszka"Różewicza... Polubić "tę jesień"jest chyba niewykonalne...
Pozdrawiam serdecznie