Twoje Wiersze - Rzeźbiarz

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Mateusz Darczyk

2022-07-06

rzez'bisz w sl'owie, az' sie' kre'ci w gl'owie, przyjemnie

Czarek Płatak

2021-03-07

Bo to był ptak w pół lotu w kamień przemieniony.
Czytałem z przyjemnością
Pozdrawiam

maciejka

2021-03-07

I rozwiązałeś mój problem - jak to zakończyć, by było dobrze :-) :-)
Dziękuję :-)

Afrodyta^(*)

2021-03-02

Bardzo wciągający wiersz, zwracający uwagę na to, co mogłoby się wydarzyć, gdyby człowiek, podobnie jak ptak z wiersza, mógł skorzystać z całego swojego potencjału i odfrunąć...

maciejka

2021-03-02

Czasem myślę, że jesteśmy jako ludzie ograniczeni na własne żądanie, ale często to życie nas ogranicza. Jak mojego ptaka.
Dziękuję bardzo :-) :-)

Kornel Passer

2021-03-02

Bardzo ciekawa metaforyczna wizja. Metafora ma to do siebie , że nigdy do końca nie wiadomo, gdzie nas zaprowadzi i nie wie tego nawet sam jej twórca. Twój niedokończony ptak jest niesamowity, a treści które są "uwięzione" w nim niezwykle pojemne. Mam wrażenie , że przerabianie tej pięknej wizji na "znaczenia" tylko ja oszpeci. Niedokończone dzieło, marzenie , życie, co by tu jeszcze... Widzę też, że troszkę sobie "pokropkowałaś" w Twoim stylu. :) Stworzyłaś jedną z bardziej wyrazistych wizji, jakie ostatnie widziałem w wierszach. Wyobraźnia niejako z automatu wizualizuje ten wiersz. Najwyższa pólka!

maciejka

2021-03-02

Nie wiem, co odpowiedzieć, więc dziękuję Ci bardzo :-) :-)
Tak, masz rację - szukanie znaczeń nie zawsze jest potrzebne. A kropki? Pokropkowałam jak lubię i cieszę się, że nazwałeś to moim stylem :-)
Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję :-) :-)

naskraju*^(*)

2021-03-01

Kamienny ptak możesię wznieść ponad wszystko, jeśli potrafimy uwierzyć w jego moc.
Przypominają mi się słowa Krystyny Prońko

Za czym kolejka ta stoi?
Po szarość, po szarośc, po szarośc
Na co w kolejce tej czekasz?
Na starość, na starośc, na starośc
Co kupisz, gdy dojdziesz?
Zmęczenie, zmęczenie, zmęczenie
Co przyniesiesz do domu?
Kamienne zwątpienie, zwątpienie

Bądź jak kamień, stój wytrzymaj
Kiedyś te kamienie drgną
I polecą jak lawina
Przez noc.
Pozdrawiam serdecznie

maciejka

2021-03-01

Dziękuję za Twoje słowa i piosenkę. Włączyłam utwór - daje nadzieję.
Podstawą jest wiara.

Pozdrawiam :-)

Baba-Goga

2021-03-01

Los dzieła niedokończonego. Czasem wystarczy poczekać. Ale może być, że ten ptak nigdy nie wzleci. I będzie musiał trwać w swoim stanie.
A może odnajdzie w nim jakiś urok?

maciejka

2021-03-01

Nie pomyślałam - może znajdzie urok w swoim życiu? A może ono się zmieni? Jednak jest nadzieja :-)
Dziękuję za Twoje przemyślenia :-)

Osia

2021-03-01

Wszystko może się zdarzyć te „fachy” tak miewają ;)

Osia

2021-03-01

Tylko sama mi nie odleć ;)

maciejka

2021-03-01

Biorę się do pracy :-) :-)

Osia

2021-03-01

Wszystko w Twoich rękach ;) kochana

maciejka

2021-03-01

Może rzeźbiarz jeszcze dokończy dzieło? Oby :-)

Dziękuję :-)

Bronisława Góralczyk^(*)

2021-03-01

Za Sisy89 - pięknie odczytała Twój wiersz, maciejko:)
Zupełnie tak samo jak ja.
Pozdrawiam ciepło :) B.G.

Bronisława Góralczyk^(*)

2021-03-02

Cała przyjemność po mojej stronie, maciejko:) B.G.

maciejka

2021-03-01

Dziękuję.
Miło mi, że czytasz moje wiersze :-)
Dobrego wieczoru :-)

LidiaM-9

2021-03-01

Tekst brzmi jak opis stworzenia świata, dopiero ostatnie trzy wersy odsłaniają tragizm całego aktu. To przykre, że nie zawsze można wzlecieć.

maciejka

2021-03-01

Cieszę się, że zauważyłaś nawiązanie do Biblii, motyw stworzenia lubię wykorzystywać w wierszach. Ale staram się nadać mu nowe brzmienie. Czasem staje się przykre.

Dziękuję Ci bardzo :-)

sisy89

2021-03-01

Bardzo ciekawy wiersz.
Czasami taka "kula u nogi" powoduje, że przestajemy marzyć i tracimy wiarę w spełnienie. Odczuwamy, że coś ciągle ciągnie nas do ziemi...
Z podobaniem, pozdrawiam :)