Łatwiej człowiekowi przejść z jasności do ciemności.
Droga powrotna bywa pełna przeszkód i niekiedy trudno na nią powrócić. Ale raczej każdy stara się przywrócić równowagę i odnaleźć spokój.
Pozdrawiam w zamyśleniu :)

Tak, trudny czas...kiedyś się wiedziało, rozumiało, ale czy naprawdę, czy były to tylko protezy pozwalające iść naprzód z jaką taką pewnością?...Przychodzą takie kryzysy, które stawiają wszystko, co dotychczas, pod znakiem zapytania, i już się nie wie, kim się jest, gdzie się jest, w jakim momencie swojego życia, gdzie przód, a gdzie tył...Wiele razy myślę sobie, że każdy buduje sobie jakąś wewnętrzną konstrukcję, żeby się jakoś połapać w sobie, w życiu, w drodze. Ale są one z pewnością kwestionowalne. Jednak jakoś trzeba coś mieć, zbudować sobie jakąś sieć wewnętrzną, schemat punktów odniesienia, inaczej nie da rady żyć. ..Bardzo dobrze napisany , osobisty i poruszający wiersz...Mówi się- trzymaj się! -ale trzeba mieć czego:) Nawet największa ciemność, wichura i cisza mają w końcu swój kres, i tego można się trzymać:) Pozdrawiam serdecznie, przesyłam uściski na dobry dzień<3

Bardzo mądry wiersz