Twoje Wiersze - zranione drzewa płaczą

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

25 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Driana

2024-10-22

Przytulasa posylam Iwonko
💖

ajw

2024-10-22

Dzięki. Ja zawsze przytulaśna byłam :)

samisen

2024-10-18

Ludzkie serce łatwo jest zranić,
czasami rana się zabliźni a czasem krwawi już tylko i aż do końca...
Pozdrawiam serdecznie 😀

ajw

2024-10-18

I ja pozdrawiam :)

[ GALBA ]^(*)

2024-10-17

To prawda. Boli takie serce.
Przedni wiersz Iwonko przedni...
Pozdrówki 🌟👍

ajw

2024-10-17

Dziękuję bardzo :)

Bożena Joanna

2024-10-16

Drzewa cierpią, a najbardziej te zranione ludzką głupotą.
Pozdrowienia!

Bożena Joanna

2024-10-17

W pierwszej chwili myślałam o nieszczęśliwej miłości, ale drzewa też padają ofiarą naszej bezmyślności. Pomyliłam się w interpretacji, pewno nie pierwszy raz, ale dziękuję za wyjaśnienie.
Pozdrowienia!

ajw

2024-10-17

Dziękuję, tylko tu o zranioną kobietę chodzi, a nie o drzewo..

Jastrz

2024-10-16

Jak ktoś ma serce - musi się pogodzić z tym, że przyczynia się ono do bólu. Dotyczy to nie tylko serc wycinanych na korze.

ajw

2024-10-16

A jak ktoś ma płuca, to i pooddycha sobie i zapalenie płuc złapie ;)

sisy89

2024-10-16

Piękny wiersz, można odczytywać metaforycznie, człowiek jest jak ta płacząca wierzba z urwanym sercem... Albo to po prostu drzewo płacze, bo człowiek często lubi niszczyć przyrodę, niestety. I to wycięte serce w puencie również pięknie to podkreśla. Świetny wiersz. Zabieram!
Pozdrawiam serdecznie :)

ajw

2024-10-16

Pierwsza wersja :)

Kri^(*)

2024-10-16

Z czasem jak drzewo zablizniamy się, wypuszczamy nowe pędy...
świetny wiersz,

pozdrawiam:)

ajw

2024-10-16

A człowiek?

Eleanor Rigby

2024-10-16

Nie wycinajmy serc na korze, starajmy się nie kaleczyć żywych tkanek :)

Eleanor Rigby

2024-10-17

Moje zdanie właśnie odnosi się do peelki - alegorycznie :)

ajw

2024-10-16

To też, ale "nie wycinamy" też serc ludziom, bo ten wiersz odnosi się do peelki, która wcieliła się w drzewo :)

Wanda Kosma

2024-10-16

Przepiękna miniatura z gatunku moich ulubionych, gdzie podmiot liryczny stapia się z przyrodą w sferze współodczuwania istnienia.

Pozwolę sobie odnieść się merytorycznie do poruszonego niżej tematu kropek.
Kropki, przecinki, myślniki w
wierszu ainterpunkcyjnym nie są związane z systemem interpunkcyjnym - nie podlegają regułom pisowni, tylko licencji poetyckiej. Są to znaki tekstowe stylistyczno-kompozycyjne, semantyczno-kompozycyjne, prozodyjno-kompozycyjne, np. wyodrębniające przerzutnie wewnątrzwersowe czy wprowadzające regulacje prozodyjne, takie jak pauzy deklamacyjne, klauzulowe, itp. Ponadto warto zauważyć, że np. użycie minuskuły odbiera kropce moc finalną w rozumieniu końca zdania i wskazuje na jej inne funkcje w wersie.
Pozdrawiam serdecznie :)

ajw

2024-10-16

Dziękuję serdecznie za wyjaśnienie w sposób fachowy kwestii kropek. Ja takiej wiedzy nie posiadam, wszystko robię intuicyjnie, dlatego tym bardziej jestem Ci, Wando, wdzięczna :)

Waldi1

2024-10-16

To jest bolesne ... bo oczy pełne łez ... pozdrawiam serdecznie ...

ajw

2024-10-16

I ja pozdrawiam, Waldi :)

NO1R^(*)

2024-10-16

Wiersz świetny tylko... dlaczego słowa po kropce są z małych liter? Nie rozumiem tego.

NO1R^(*)

2024-10-17

Nie lepiej przenieść do nowego wersu? Chyba faktycznie to trend dzisiejszy;) Dla mnie to jest błąd ortograficzny tak jak dla niektórych wersy z dużych liter. Ale to jest tylko moje zdanie. Niech każdy pisze po swojemu.
W każdym razie dziękuję za odpowiedź.

ajw

2024-10-16

To taki "trynd" ;) Stawia się kropki, by wskazać, gdzie kończy się myśl, ale dalej są przerzutnie, więc, żeby ich nie mącić wielką literą pisze się małą. I w ten sposób wiersz można czytać w podwójny sposób jako wersy zakończone kropką i jako wersy normalne. Wielka litera burzyłaby płynność.

Gminny Poeta

2024-10-16

Co mogę powiedzieć? Pewnie to ze miło ciepło i kobieco. A na co zakręcę nosem? Może na to że w pierwszym wersie piszesz o sobie a dalej głównym podmiotem choć w wydaniu poetyckim staje sie wierzba. A może chodzi o to że ukryłaś się w wyobrażenie wierzby to wtedy zmienia wszystko diametralnie. Ogólnie jestem za i zostawiam gwiazdki z gestem:))))

ajw

2024-10-16

Tak, peelka ukryła się w wyobrażenie wierzby. Dobrze kombinujesz :)

Motylek78

2024-10-16

bardzo zgrabna miniatura
Pozdrawiam serdecznie 🦋

ajw

2024-10-16

Dziękuję, Motylku :)

Dagmara^(*)

2024-10-16

Piękne wersy...
Serdeczności przesyłam Iwonko :)

ajw

2024-10-16

Wielkie dzięki, Dago :)

Konstantynopolitańczykowiańczyk^(*)

2024-10-16

wierzby rozdziawione to sprytna kryjówka ale do czasu zanim wróg nie podejdzie blisko

ajw

2024-10-16

Spoko, peelka nie ukryła się w sposób dosłowny.

dziemar

2024-10-16

Piękne metaforyczne obrazy melancholii... jakże mi bliska wspaniała atmosfera wiersza... Podziwiam i pozdrawiam.

ajw

2024-10-16

Cieszę się, że atmosfera Ci odpowiada :)

klaks

2024-10-16

🌹

ajw

2024-10-16

Dzięki :)

Moona@

2024-10-16

A ludzie jak te drzewa...
Pozdrawiam :)

ajw

2024-10-16

I ja pozdrawiam :)

Elżbieta

2024-10-16

Patrzę na datę wiersza, pewnie to był trudny czas, w życiu peelki! Miniatura w symbolice drzew ukazała przejmująco, kryzys i jego skutki!
Pozdrawiam serdecznie, Iwonko:))⭐

ajw

2024-10-16

Dokładnie..

M I F^(*)

2024-10-16

✨

ajw

2024-10-16

la clamot

2024-10-16

Przyroda czasem się obroni a czasem nie. Ludzki gatunek to niszczycielski gatunek. I po co żyjemy by męczyć planetę.
Piękny wiersz.

Kłaniam się
Wszystkiego dobrego

ajw

2024-10-16

Człowiek też, albo podniesie głowę do góry i zranienie go nie dotknie, albo ją spuści jak witki wierzby i bedzie cierpiał po cichu..

JoViSkA

2024-10-16

Staszek napisał wszystko, ja jedynie mogę dodać, że to świetnie skomponowana głęboka refleksja w minimalnej treści...:) Pozdrawiam serdecznie Iwuś :)

ajw

2024-10-16

Dziękuję serdecznie :)

Marek Żak

2024-10-16

Drzewa i nie tylko, dlatego są tak łatwo oi często wycinane, łamane. Pozdrawiam serdecznie.

ajw

2024-10-16

Tutaj bardziej o ludzi mi chodziło :)

sturecki

2024-10-16

Miniatura porusza obraz drzew i ludzi jako istot, które cierpią i płaczą w milczeniu. Wierzba, schronienie dla smutku, staje się symbolem bólu, a wspomnienia szeleszczą jak gałęzie na wietrze. Wycięte serce, jak rana na drzewie, nosi w sobie echo utraconej części życia, a całość przypomina, że zarówno drzewa, jak i ludzie mają swoje niewidzialne blizny.

sturecki

2024-10-16

To mi do głowy nie przyszło. Bomba!

ajw

2024-10-16

Tam, gdzie jakiś idiota je wytnie, by napisać inicjały swoje i ukochanej ;))

sturecki

2024-10-16

Pewnie ma serce, zastanawiam się w której części pnia?

ajw

2024-10-16

Ludzie zranieni zawsze kojarzyli mi się z wierzbami, które są nosicielkami smutku z samej nazwy "wierzba płacząca". Tutaj jednak wierzba jest osobą o zranionym sercu.

Pokaż więcej

Logowanie

zranione drzewa płaczą

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji