Kim dziś jesteś?
Bo dzieli nas nie tylko przestrzeń,
Co było kiedyś – już zapomniane,
Albo, co gorsza, rani i złości.
Nie wiem, co czytasz, co cię dziś bawi,
Co powoduje szybsze serca bicie,
O czym rozmawiasz co rano przy kawie,
I o czym naprawdę marzysz tak skrycie.
Chciałbym być częścią twojego świata,
Choćby jak cień rzucony przez krzesło,
Drobinka kurzu lub piórko ptaka,
Co je wichura przez okno przyniosła.
Byłbym przez lata tak trwał sekretnie,
Taki nieważny i nieistotny,
W niczym nie będę wadził natrętnie,
Nawet nie spojrzę... ot, pył ulotny.