Przyznam szczerze, że głównie dzięki komentarzom załapałam (chyba) tę scenę :) "Ja w tle, a Ty olej w głowie" - strasznie mi się podoba to zestawienie <3 Taka beztrosko zapisana chwila, bez zbędnych uniesień, przez co właśnie unosi ;) Miniaturoholiczka pozdrawia Miniaturoholiczkę :)

Może miłośnicy malarstwa przegonią mnie spod tego wiersza, ale osobiście nie lubię Van Gogha, a już w szczególności jego "słoneczników", których kopie wiszą w wielu domach, chociaż słoneczniki jako kwiaty bardzo lubię. "Czyjeś strzępy świata musisz wziąć na ręce (...) To nie takie łatwe być dla kogoś światłem..." - bardzo ładna piosenka, Kuba Jurzyk jest jednym z moich ostatnich muzycznych odkryć :)

Nauczyłam się, że w przypadku Twoich wierszy muszę czytać również komentarze :-)
Całe życie człowiek się uczy. A i tak niewiele wie...
Ale jeśli jest van Gogh, to ja się uśmiecham :-) Do niego już nie, ale do Ciebie mogę :-)

W jakiś sposób oswajam się powoli z Twoja poetyką "logicznych skoków", czy raczej "magicznych skrótów" , bo przecież trzeba jakoś nazwać Twój wkład w poezję i jeśli myślisz, że żartuję to mylisz się w rozmiarze wprost proporcjonalnym do mojego obszaru niezrozumienia Twoich skrótów i rebusów. Zaczyna mnie nawet ogarniać swoista rozkosz niemożności odczytania Twojego wiersza , co sprawia , że czytam go wielokrotnie i po którymś tam czytaniu, moja twarz zaczyna przybierać wyraz typowy dla samca przed telewizorem, czyli cielęcy. Stanie u progu tajemnicy jest dla mnie typową sytuacją egzystencjalną , dlatego Twoje wiersze otwieram ze szczególną ciekawością , żeby zobaczyć czego jeszcze nie rozumiem. Błagam i zaklinam Ciebie na wszystkie świętości , abyś rozwijała swoją własną drogę wierszowania bo to właśnie jest tylko ciekawe. NIE ŻARTUJĘ . Twoje miniatury wyróżniają się na portalu. Serdecznie pozdrawiam i czekam na następne Twoje wiersze.

Wydaje mi się, że podmiot liryczny w wierszu przeżywa coś w rodzaju wyobcowania. Słońce zimą daje nie tylko światło, ale jest też źródłem energii, ciepła, a gdyby przestawić 3D w D3 to można byłoby uznać, że utwór odwołuje się do poszukiwania źródła życia. Być może poszłam za daleko w mojej interpretacji, ale nie mogłam się oprzeć pokusie...