Twoje Wiersze - w parku

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

11 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

_wena_

cztery dni temu

Jesień zawitała do parku, odmieniła jego oblicze, kolorowych liści spadających z drzew...nie zliczę ;))
Serdecznie pozdrawiam z podobaniem wiersza.
6/5 z plusem

klaks

trzy dni temu

Bardzo dziękuję :)
Pozdrawiam serdecznie

Annna2

cztery dni temu

A dzikie gęsi są piękne,
lecą szykiem V- jak Victoria, miłość klangoru

klaks

trzy dni temu

Zgadzam się z tobą Aniu
Pozdrawiam serdecznie <3

Waldi1

cztery dni temu

pozwolę sobie za Stanisławem ... pozdrawiam serdecznie ...

klaks

trzy dni temu

Bardzo dziękuję Waldi :)
Pozdrawiam serdecznie

Izka1^(*)

cztery dni temu

Obserwacja staje się punktem wyjścia do myślenia. Zaczyna się od zwierząt i trawy,
a kończy na "abstrakcji" i "myślach". Treść jest oryginalna i angażująca, warsztat awangardowy. 5/6 Pozdrawiam serdecznie

klaks

trzy dni temu

Bardzo dziękuję :)
Pozdrawiam serdecznie :)

sisy89

pięć dni temu

Poetycko i świetnie napisane.
Pozdrawiam serdecznie!

klaks

trzy dni temu

Bardzo dziękuję :)
Pozdrawiam serdecznie

sturecki

pięć dni temu

Ten wiersz jest jak reportaż ... uchwycona chwila, w której natura i człowiek patrzą na siebie z lekkim zdziwieniem. To obraz codzienności, w której nawet kot i gęsi potrafią zatrzymać bieg świata na trzy wersy ciszy. Czasem wystarczy spojrzeć na zwierzęta, żeby przypomnieć sobie, jak to jest po prostu być.
6/5

sturecki

trzy dni temu

Zgadza się ... my widzimy koniec, a tam dopiero zaczyna się dalszy ciąg, przynajmniej tak uczy chrześcijańska religia.

klaks

trzy dni temu

Ładna myśl, ale można z nią polemizować. To jest nasza ludzka perspektywa z ziemi, za pustym bezchmurnym oceanem błękitu, kryje się niezbadane bogactwo pięknego kosmosu :))

sturecki

trzy dni temu

Masz rację. Z grzechem, co odbiera godność, nie rozmawiam: wyrzucam. Ze strachem siadam, gadam i oswajam.
I kolejna myśl mi wpadła ... świętość bez grzechu byłaby jak niebo bez chmur, niby ładne, ale puste.

klaks

trzy dni temu

Ciekawa uwaga, ale to chyba zależy z którym, bo jeśli chcesz się dogadać z grzeszkiem który cię obdziera z ludzkiej godności to lepiej się go pozbyć. Zdecydowanie warto dogadywać się ze strachem, na przykład :)

sturecki

trzy dni temu

Moje zdanie jest takie, że świętość to nie brak grzechu, tylko umiejętność się z nim dogadać.

klaks

trzy dni temu

Oj oj, drogi Poeto biegnę tutaj na sprostowanie spraw na temat świętości, bo ona nie kręci się tylko wokół cnoty i niecnoty hehe...Od świętości odgradza nas szeroki wachlarz grzeszków :))

sturecki

trzy dni temu

I dobrze ... święci mają aureole, a Ty masz poczucie humoru, czyli coś żywszego.
Ale, żeby tak na forum wyznawać zasoby niecnoty? Podziwiam odwagę.
A dobry dzień się przyda.

klaks

trzy dni temu

Ale mnie rozbawiłeś tą świętością... między rozumieć a stać się daleka droga więc zapewniam Cię że daleko mi do świętości :).
Dobrego dnia :)

sturecki

trzy dni temu

Święta prawda. Natura nie planuje ani nie wspomina, po prostu jest, i dlatego trwa.
Jesteś święta, że takie świętości głosisz?

klaks

trzy dni temu

Tak, dokładnie, bardzo trafna inerpretacja. Pierwsza strofa jest jak reportaż, pozostałe to ludzka reakcja. Przyroda swoją wystarczalnością istnienia zaskakuje i zatrzymuje człowieka, który ma tendencję do ciągłego grzebania w przeszłości bądź w przyszłości, a wciąż za mało jest tu i teraz. Przyroda nas " zakorzenia" w esencji życia.
Pozdrawiam serdecznie :)

Larisa

pięć dni temu

Ślicznie, poetycko o impresji, skojarzeniu... chwili zatrzymanej w kadrze umysłu. Piękne, zaskakujące rozum zdarzenie, sięgające abstrakcyjnego myślenia, odzwierciedlone w "zatrzymaniu", zapatrzeniu się kotka... nie tylko człowieka, co jest fascynujące samo w sobie.
Cudnie uchwyciłaś w wersach ten zmysłowy zachwyt. Ten moment natchnienia...
5/6.
Serdecznie Cię pozdrawiam

klaks

trzy dni temu

Bardzo dziękuję Lariso ze Twoją bogatą interpretację, mam wrażenie że bogatszą niż sam wiersz :))
Pozdrawiam ciepło🌺

rzabaprzezrz

pięć dni temu

Ojej, jak bardzo podoba mi się druga strofa. Zdumienie staje się podmiotem, i fajnie w trzeciej puentuje. Pierwsza strofa ciut zagadkowa, o dzikich gęsiach już rześmy w tym momencie w Polsce zapomnieli, więc i moje zdumienie może pobudzić moje komórki mózgowe...:) A kotek Twój? Pozdrawiam serdecznie, uściski<3

klaks

trzy dni temu

Pięknie dziękuję Rzabko. Mnie tutaj niedawno to smaczne skubanie trawy miło zaskoczyło w parku, na tyle że się napisało :)
Kotek w sobotę niestety spadł z balkonu i zniknął. Nadal szukamy, rozwieszamy jego zdjęcie lecz marne szanse aby się odnalazł.
Pozdrawiam ciepło <3

rzabaprzezrz

pięć dni temu

"żeśmy" oczywiście. przepraszam za byka:)