Twoje Wiersze - w parku

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

11 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

_wena_

2025-10-07

Jesień zawitała do parku, odmieniła jego oblicze, kolorowych liści spadających z drzew...nie zliczę ;))
Serdecznie pozdrawiam z podobaniem wiersza.
6/5 z plusem

klaks

2025-10-07

Bardzo dziękuję :)
Pozdrawiam serdecznie

Annna2

2025-10-07

A dzikie gęsi są piękne,
lecą szykiem V- jak Victoria, miłość klangoru

klaks

2025-10-07

Zgadzam się z tobą Aniu
Pozdrawiam serdecznie <3

Waldi1

2025-10-07

pozwolę sobie za Stanisławem ... pozdrawiam serdecznie ...

klaks

2025-10-07

Bardzo dziękuję Waldi :)
Pozdrawiam serdecznie

Izka1^(*)

2025-10-06

Obserwacja staje się punktem wyjścia do myślenia. Zaczyna się od zwierząt i trawy,
a kończy na "abstrakcji" i "myślach". Treść jest oryginalna i angażująca, warsztat awangardowy. 5/6 Pozdrawiam serdecznie

klaks

2025-10-07

Bardzo dziękuję :)
Pozdrawiam serdecznie :)

sisy89

2025-10-06

Poetycko i świetnie napisane.
Pozdrawiam serdecznie!

klaks

2025-10-07

Bardzo dziękuję :)
Pozdrawiam serdecznie

sturecki

2025-10-06

Ten wiersz jest jak reportaż ... uchwycona chwila, w której natura i człowiek patrzą na siebie z lekkim zdziwieniem. To obraz codzienności, w której nawet kot i gęsi potrafią zatrzymać bieg świata na trzy wersy ciszy. Czasem wystarczy spojrzeć na zwierzęta, żeby przypomnieć sobie, jak to jest po prostu być.
6/5

sturecki

2025-10-08

Zgadza się ... my widzimy koniec, a tam dopiero zaczyna się dalszy ciąg, przynajmniej tak uczy chrześcijańska religia.

klaks

2025-10-08

Ładna myśl, ale można z nią polemizować. To jest nasza ludzka perspektywa z ziemi, za pustym bezchmurnym oceanem błękitu, kryje się niezbadane bogactwo pięknego kosmosu :))

sturecki

2025-10-08

Masz rację. Z grzechem, co odbiera godność, nie rozmawiam: wyrzucam. Ze strachem siadam, gadam i oswajam.
I kolejna myśl mi wpadła ... świętość bez grzechu byłaby jak niebo bez chmur, niby ładne, ale puste.

klaks

2025-10-08

Ciekawa uwaga, ale to chyba zależy z którym, bo jeśli chcesz się dogadać z grzeszkiem który cię obdziera z ludzkiej godności to lepiej się go pozbyć. Zdecydowanie warto dogadywać się ze strachem, na przykład :)

sturecki

2025-10-08

Moje zdanie jest takie, że świętość to nie brak grzechu, tylko umiejętność się z nim dogadać.

klaks

2025-10-08

Oj oj, drogi Poeto biegnę tutaj na sprostowanie spraw na temat świętości, bo ona nie kręci się tylko wokół cnoty i niecnoty hehe...Od świętości odgradza nas szeroki wachlarz grzeszków :))

sturecki

2025-10-08

I dobrze ... święci mają aureole, a Ty masz poczucie humoru, czyli coś żywszego.
Ale, żeby tak na forum wyznawać zasoby niecnoty? Podziwiam odwagę.
A dobry dzień się przyda.

klaks

2025-10-08

Ale mnie rozbawiłeś tą świętością... między rozumieć a stać się daleka droga więc zapewniam Cię że daleko mi do świętości :).
Dobrego dnia :)

sturecki

2025-10-08

Święta prawda. Natura nie planuje ani nie wspomina, po prostu jest, i dlatego trwa.
Jesteś święta, że takie świętości głosisz?

klaks

2025-10-07

Tak, dokładnie, bardzo trafna inerpretacja. Pierwsza strofa jest jak reportaż, pozostałe to ludzka reakcja. Przyroda swoją wystarczalnością istnienia zaskakuje i zatrzymuje człowieka, który ma tendencję do ciągłego grzebania w przeszłości bądź w przyszłości, a wciąż za mało jest tu i teraz. Przyroda nas " zakorzenia" w esencji życia.
Pozdrawiam serdecznie :)

Larisa

2025-10-06

Ślicznie, poetycko o impresji, skojarzeniu... chwili zatrzymanej w kadrze umysłu. Piękne, zaskakujące rozum zdarzenie, sięgające abstrakcyjnego myślenia, odzwierciedlone w "zatrzymaniu", zapatrzeniu się kotka... nie tylko człowieka, co jest fascynujące samo w sobie.
Cudnie uchwyciłaś w wersach ten zmysłowy zachwyt. Ten moment natchnienia...
5/6.
Serdecznie Cię pozdrawiam

klaks

2025-10-07

Bardzo dziękuję Lariso ze Twoją bogatą interpretację, mam wrażenie że bogatszą niż sam wiersz :))
Pozdrawiam ciepło🌺

rzabaprzezrz

2025-10-06

Ojej, jak bardzo podoba mi się druga strofa. Zdumienie staje się podmiotem, i fajnie w trzeciej puentuje. Pierwsza strofa ciut zagadkowa, o dzikich gęsiach już rześmy w tym momencie w Polsce zapomnieli, więc i moje zdumienie może pobudzić moje komórki mózgowe...:) A kotek Twój? Pozdrawiam serdecznie, uściski<3

klaks

2025-10-07

Pięknie dziękuję Rzabko. Mnie tutaj niedawno to smaczne skubanie trawy miło zaskoczyło w parku, na tyle że się napisało :)
Kotek w sobotę niestety spadł z balkonu i zniknął. Nadal szukamy, rozwieszamy jego zdjęcie lecz marne szanse aby się odnalazł.
Pozdrawiam ciepło <3

rzabaprzezrz

2025-10-06

"żeśmy" oczywiście. przepraszam za byka:)