Twoje Wiersze - Rzeczywistość

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

13 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Jastrz

cztery dni temu

Co to jest poeta?
Jeśli człowiek, który swoją twórczością wpływa na innych (ich postawy, przemyślenia, wrażliwość...) to na tym portalu mamy bardzo mało (a może wcale nie mamy) poetów.
Jeśli jednak za poetę uznamy każdego, kto mniej lub bardziej zgrabnie zapisuje, co mu w duszy gra - to wszyscy jesteśmy poetami.
Na mój prywatny użytek poezja to jest takie moje hobby - nieszkodliwe dla innych, a przynoszące mi nieco radości.

Odyseusz62

cztery dni temu

Czy trzeba coś więcej? Nie wiem.
Pozdrawiam i dziękuję.

Waldi1

cztery dni temu

ty o nic prosić ..twoja poezja jest jak łza czysta i wierzę że nigdy Ci nie zbrzydnie ... bo moim zdaniem jest śliczna ... pozdrawiam serdecznie ...

Odyseusz62

cztery dni temu

Ooo dziękuję za dobre słowo.
Pozdrawiam.

Moona@

pięć dni temu

By rzeczywistość nie zbrzydła,
ucieczka w poezję się przyda :)
Pozdrawiam

Odyseusz62

cztery dni temu

Sama rzeczywistość nie zawsze wystarcza.
Pozdrawiam i dziękuję.

la clamot

pięć dni temu

wiersz tak jakby wzywający na wyżyny świadomości z opieką podświadomości bez zbędnego ceremoniału

kłaniam się
wszystkiego dobrego

Odyseusz62

pięć dni temu

twój komentarz wywołał u mnie taką myśl,
że ceremoniał mógłby czymś dobrym być
gdyby prowadził na wyżyny świadomości
ale on ugrzązł w codzienności.
Pozdrawiam i dziękuję za ciekawy wpis.

Elżbieta

pięć dni temu

Jest w nas, coś więcej niż tylko ciało, więc, duch wzlatuje i dobrze się czuje w poetyckim słowie, by rzeczywistości nieco poetyczności przydać.
Serdeczności, Odysie:))⭐

Odyseusz62

pięć dni temu

Właśnie.
Pozdrawiam i dziękuję.

Krystek

pięć dni temu

Całkowicie zgadzam się z komentarzem
samisena.
Serdecznie pozdrawiam z uśmiechem:)

Odyseusz62

pięć dni temu

Ja też. Pozdrawiam.

sturecki

pięć dni temu

Można żyć sucho i przejrzyście, ale bez poezji życie traci smak – jakby oddychać, ale nie czuć powietrza.
Dlatego i ja piję z tego kielicha, choć czasem parzy – bo inaczej byłbym tylko cieniem siebie.
6/5

sturecki

pięć dni temu

Trochę nas tu już jest, z lekkimi oparzeniami duszy, ale przynajmniej mamy własny ogień.

Odyseusz62

pięć dni temu

Witam w klubie poparzonych na szczęście nie PERMANENTNIE .
Pozdrawiam pięknie.

LydiaDel

pięć dni temu

Czyżby ucieczka od rzeczywistości? A może więcej, nałóg. Bo faktycznie, poezja wciąga, jakżeż bez niej żyć? Fruniemy pod obłoki, "by rzeczywistość mi nie zbrzydła".

"bez namiętność mogę być" – chyba 'bez namiętności'.
6/5 Serdecznie pozdrawiam

Odyseusz62

pięć dni temu

Pisanie na telefonie.
A rzeczywistość jest bardzo subiektywna więc każdy ma swoją skrojoną na własną miarę.
Dziękuję i pozdrawiam.

samisen

pięć dni temu

Poezja pisana na wszelkie sposoby
nie potrzebuje, jak człowiek wody
jedynie myśli, słów, zrozumienia
interpretacji, czułości, olśnienia…
skrzydła unoszą nas pod niebiosa
kiedy na ziemi poranna rosa
a słońce oświetla pokrętną drogę
w takiej poezji zakochać się mogę

Pozdrawiam serdecznie :)

samisen

pięć dni temu

Dzięki serdeczne :)

Odyseusz62

pięć dni temu

I tego Ci życzę.
Pozdrawiam i dziękuję.

legenda

pięć dni temu

po co się unosić jak w rzeczywistości ,
którą człowiek sam stwarza jest
bezpieczny grunt
pozdrawiam

Odyseusz62

pięć dni temu

Pozdrawiam i dziękuję.

legenda

pięć dni temu

6/5:)

Stukacz^(*)

pięć dni temu

Pan jest bardzo mądrą osobą Panie Odyseuszu
pozdrawiam

Stukacz^(*)

pięć dni temu

Szanuję

Odyseusz62

pięć dni temu

Ledwo mi się wstało i trochę mnie zatkało. Dziękuję bo niewiele więcej powiedzieć umiem.
Miło mi mówić do Ciebie Marcinie a ja mam na imię... zostańmy przy Odyseuszu , moje prawdziwe imię wiele od tego nicku się nie różni a pozatym bardzo go lubię.
Pozdrawiam serdecznie.

Stukacz^(*)

pięć dni temu

Szanuje bardzo Pana,
I tak z samego rana,
Stukają na smartfonie,
Uściśnijmy sobie dłonie,
Wspólnie piszemy poezję,
A skoro z defnicją do tej pory,
Kłócą się i profesory,
Z czym się ją zje (je?) albo nie zje,
To dlaczego nikt nie może być poetą?
Ja i Pan tak możemy przecież
Nazywać siebie. U mężczyzn to zaletą,
A chłystkom do Nas gdzidzież?
Więc: wspólna nasza droga,
Do serc, do ludzi, do Boga,
Marcin mam na imię i czy mogę,
Do Pana po imieniu się zwracać,
Może słowem też uda się świat wywracać,
Trudną, bardzo trudną mam drogę,
Wiele skał czyha na artystów,
Wśród tych maluczkich statystów.

Pokaż mniej

Logowanie

Rzeczywistość

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji