Twoje Wiersze - #ruina

#ruina

miniatura

2022-09-28 16:57

wybrakowana w wybrakowaniu
osiągnęłam apogeum żalu
zasnęłam snem półwiecznym
z bezsilności wszechogarniającej

***
w cichości swej duszy
toczę wojnę
ze sobą
ze mną
ze swą osobą
i nikt nie słyszy
a ja jednak czuję
rozpadając się
umierając
powolutku
pomalutku...

***
poskładałam rozsypane puzzle mego życia
swe serce w całość złożyłam
i wnet chaos i klęska nadeszły ponownie
sponiewierały
splądrowały
porządek mój najdroższy
i zmienić się wszystko zmieniło
i życie się rozpadło
znów...

26.09.2022 r.

autor

crazy_poet

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

naskraju*^(*)

2022-10-03

Jesteśmy w tym kołowrotku przemijania trybikami. Coraz bardziej zamykamy się w sobie i uciekamy w samotność. Tam w szukamy wyjścia i ukojenia, próbując posklejać to co zostało jeszcze do posklejania. Jesienna aura jest najbardziej chłonna na takie depresyjne zniewolenie siebie. Wszyscy zastanawiamy się nad życiem w cieniu osamotnienia.
Pozdrawiam serdecznie

crazy_poet

2022-10-04

Dziękuję za piękny komentarz i obecność pod tym wierszem. Również serdecznie pozdrawiam

Renata Ptak

2022-09-28

Bardzo przemawia do mnie ten wiersz, bo ostatnio również przeżywam podobne emocje. Czasem wali się świat i to nie raz, nie dwa. No cóż, trzeba walczyć do końca...Wiersz bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam serdecznie:)