Mi się podoba.

Od razu skojarzyło mi się z tym:

Tubylec się perłami poci tam gdzie zielona i głęboka
Rzeka wśród palm leniwie gada że nadpływamy my
Niosący w darze huk i pocisk
Śmierć niezawodną w mgnieniu oka
Z którego cała nam wypadła planeta - grudka krwi

Bardzo podoba mi się zdmuchiwanie pyłu gwiezdnego, kradzież pierścionka planecie i wszechświetny wszechświat, czyli końcówka wiersza. Mniej to wrzucanie nasion mięty. Kosmicznie o miłości -- to jest to! Pozdrawiam.

Witaj :) W Twoim wierszu wyczuwa się plan i wiodącą myśl przekazu. Całkiem zgrabnie posługujesz się słowem, dostosowując go do poetyckiej linii melodycznej. Wiersz wymaga pewnych poprawek. Ja zwrócę Twoją uwagę na te niezbędne:
„starczy” - może być starczy wiek, a tu: wystarczy.
„pierścionek” - ciekawe zapożyczenie słowa z astrologii, ale tu brzmi infantylnie – proponuję: pierścień.
Wiersz, po przeredagowaniu, będzie bardzo ciekawy. Zasadnicza moja uwaga: posługujesz się zbyt długimi wyrażeniami i sama gubisz się w nich – wyrażenia tracą sens. Swoje emocje, postaraj się ograniczyć do 2-4 słów w jednym wyrażeniu i łączyć je np. spójnikami, żeby z jednego zdania wynikało drugie. Zawsze, przed opublikowaniem, przeczytaj wiersz głośno i powoli, wyłapiesz wtedy, czy wiersz posiada swój rytm. Pisz swoje i czytaj wiersze innych (nie koniecznie tu na TW). Życzę poetyckiej weny i… próbuj :) Z życzliwością eva04