Cisza cmentarna
drżenie serca.
Melancholii dodaje mgła
tuląca mogiły.
Krzyże jak postacie ludzkie,
w dostojnych szpalerach
oczekują na odwiedziny,
na ostateczny werdykt.
Na mogiłach pełno kwiatów
i zniczy,
Wokół moc bliskich snujących
wspomnienia.
Płomienie pamięci unoszą
myśli do nieba.
Atmosfera prowokuje do refleksji
i analizowania dotychczasowych
poczynań.
Myśli biegną do sensu życia.
Trzeba zwolnić tempo,
by nie zagubić, co dobre.
Zapisać się w pamięci
innych godnie.
Śmierć nie wybiera, przychodzi
znienacka
Nie zważa na wiek, predyspozycje,
zasługi, czy plany
Cieszmy się z życia, by było
szczęśliwe i radosne.
Nie wiadomo, kiedy nasza
świeczka życia zgaśnie.