Czuję się jak w rowie, a przede mną jest mój czarny cień.
Nigdy więcej się nie ujawnię, ponieważ czarny cień jest utalentowanym strzelcem.
Wędruję między minami lądowymi, które zawsze wybuchają,
lekko słodko-gorzki smak z prawdą kryjącą się w zapachu.

Mój film to tragiczny film wojenny, z drobnymi śladami humoru,
im więcej o tym myślę, tym bardziej nazwa staje się guzem,
walka o nazwę jest długa, a brak rezultatów jest wyraźny,
poszukiwanie sensu filmu wymaga ochotników i oczywiście jestem na to gotowa.


Czarny tulipan wyrasta,
z grobu wygnanej odpowiedzialności,
i stamtąd przybyłam,
ponieważ najwyraźniej jest to moje dziedzictwo.

Chowam się za kratami z patyków,
przepraszam za wszystkie moje wypowiedzi i buduję grubą skórę.
Mam nadzieję, że mogę powiedzieć tyle bzdur, że ludzie wybiorą bycie ślepymi, w końcu nie jestem nawet świadoma tego, co naprawdę mam na myśli.