Nie czytałam książki, ale Twój wiersz zabrał mnie tam na chwilę. Piękny :)

Miło Cię znowu widzieć :-) O wierszu Wanda poniżej powiedziała kapitalnie, pod Jej słowami się zatem podpiszę. A od siebie powiem, że w przyjemnej niecierpliwości będę tu oczekiwał na Twoją poezję :-) Kłaniam się nisko wspaniałej Autorce :-)

Jak zawsze piękne i intrygujące pisanie!
6/5.
Serdecznie Cię pozdrawiam i miło, że można i tutaj czytać Twoje wiersze!
Witaj na TW!

Chianti:
> tu buena vista semper Fidelis

A propos Fidela, dawno temu pisałem o nim tak:
https://www.twojewiersze.pl/pl/wiersz,NzF2N2kyTzY-NU83YjEzNG0wezQ

Wspaniały wiersz, nawiązujący do bardzo ciekawej książki "Czekając na śnieg w Hawanie" Carlosa Eire, o wspomnieniach chłopca uratowanego z roztrzaskanego na kawałki świata, gdy władzę zdobył Fidel Castro. Wiersz oddaje lekko sarkastyczną perspektywę podmiotu lirycznego, który nie jest tu małym chłopcem, tylko obserwatorem dramatu Kubańczyków na przestrzeni dekad, pozostawiającym czytelnikom gorzką refleksję. Piękna melodyka, rytm spokojnego oceanu albo kroków, stawianych w wyzwolonym po cichu wieczornym tańcu, ludzi uśmiechających się do biedy i zniewolenia. W tym rytmie aż czuję zapach z fabryk cygar i rumu, hawańskiej knajpki Hemingwaya i wielu innych miejsc - bo na niesamowitej Kubie spędziłam ponad dwa miesiące, jeszcze gdy była pod rządami Castro. Doświadczenie tamtejszych kontrastów jest niezapomniane. Wiersz o adaptacji do piekła w raju; genialna gra znaczeń "semper Fidelis" i "liberucion" (połączenie wyzwolenia i rewolucji - i słuszny "chichot czasu" wobec realizacji tych znaczeń). Pointa uniwersalna: nie tylko mieszkańcy, którym udało się opuścić Kubę odwrócili twarz. Cały świat odwrócił, równocześnie wykorzystując turystycznie. Dziękuję za wiersz i pozdrawiam Cię serdecznie :)

Kuba to taka amerykańska Białoruś. Tylko ludzie inni. Wolą przeczekać komunę, niż z nią walczyć. I kto wie, czy nie mają racji. Obecna gerontokracja już zaczęła wymierać...

Zawsze się znajdzie jakaś czarna owca, która wszystko popsuje...
Pozdrawiam serdecznie :)

A tak pięknie mogło być
Przyszedł Fidel i jest nic.
Pozdrawiam z żalem.

Wielojęzyczny gwar w Twoim wierszu trochę mi przeszkadzał przy pierwszym czytaniu.
Ale przecież wcale nie muszę rozumieć tego gwaru, bo wiersz bez trudu przebija się przez niego.
Pozdrawiam.