Twoje Wiersze - Pamięć i życzliwość

Pamięć i życzliwość

wolny

2025-06-19 08:11

Koleżanki i koledzy,
co porabiacie,
bo zostałam sama.

Byłam ponoć kochana
i szanowana, kwiatami
obdarowywana.

Teraz zupełnie zapomniana.
Każdy żyje dla siebie,
zajęty jest swoimi sprawami.

Pozostało mi żyć miłymi
wspomnieniami.
Szukać radości w codzienności.

Cieszyć się każdą małą chwilką.
One rytm życia tworzą, radość
i szczęście przynoszą.

Przewartościowałam, co jest ważne.
Wiem prawdziwych przyjaciół
poznajemy po czynie.

Jedynie miłość bliskich i rodziny
nie zawiodła.
Sprawiają, że nie jestem samotna.

Staram się jeszcze być przydatna,
pozytywnie w ich pamięci
zakotwiczona.

autor

Krystek

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Przeboski Mandaryn

godzinę temu

Bardzo ciekawy wiersz

Agata Agata

cztery godziny temu

Trud no sam na sam staw ać do walki z życie m i to zu peł nie z rozum iałe 💯

ajw

pięć godzin temu

Bo największą wartością jest rodzina i prawdziwi przyjaciele..

LydiaDel

ponad pięć godzin temu

Taki jest nasz los. Wokół nas jest coraz chłodniej i przestrzenniej.
"jedynie miłość bliskich i rodziny nie zawiodła." - a to już jest wiele. Mnie wystarczy. Na więcej nie liczę.
6/5 Serdecznie pozdrawiam, Krysiu.

Kika88

ponad pięć godzin temu

Za odyseuszem
Pozdrawiam serdecznie:)

andrew

ponad pięć godzin temu

A gdyby tak samemu sprawić sobą niespodziankę.
Czeka.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego

Elżbieta

ponad pięć godzin temu

Z czasem krąg naszych znajomych, koleżanek, kolegów, staje się mniej liczny, niektórzy już z niego na zawsze ubyli i żyją jeszcze tylko w naszej pamięci, inni skupili się na własnych problemach i nie odczuwają potrzeby kontaktów... taka kolej rzeczy!
Pozdrawiam serdecznie, Krysiu, pogody ducha i pięknego dnia:))⭐

Odyseusz62

ponad pięć godzin temu

Jak kochamy siebie kochamy cały świat a cały świat kocha wtedy nas.
Pozdrawiam.

sturecki

ponad pięć godzin temu

To spokojna, dojrzała refleksja – nie z goryczy, ale z pogodzenia się z tym, co naprawdę zostaje: nie liczba znajomych, lecz gesty, obecność, pamięć. A najpiękniej – gdy serce wciąż chce być potrzebne, choć nie woła o uwagę. I to jest prawdziwa obecność.
6/5