Twoje Wiersze - Wiek XXI - Viktoria Parches(*)

Wiek XXI

nieregularny

2019-12-02 22:01

Wymęczeni, wygłodzeni
W swoim świecie
W telefonie
Uśmiechając się do świata
Po drugiej stronie

Na bliskość pozamykani
Dźwiękami zagłuszani
Oglądając przez szyby
Razem z nami świat płynący

Nie chcąc
Nie wiedząc
Nie czując
Ogłupieni podróżując
Nieczułością nieprzejęci

Chociaż raz zobaczyć siebie
Uśmiechniętych i szczęśliwych
W świetle neonów promocyjnych
Szczerych
I prawdziwych

Śmierć zajezdnia
Koniec trasy

autor

Viktoria Parches^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

[ GALBA ]^(*)

2023-03-07

Wiersz o przemijaniu na mój gust. Bardzo ciekawy.

Mitylene

2019-12-04

Wiersz ciekawy, pełen refleksji o tym, co nieuchronne i w jakim kierunku zmierza świat. Myślę, że puentą tego wiersza jest to, że "zamykamy się" na świat i drugiego człowieka, gubiąc to co istotne i bezpowrotne. Motyw zajezdni przyrównany do śmierci bardzo dobitnie podkreśla problem "opętania" człowieka niezwykłym w swojej "zwykłości" przedmiotu.

Chris^(*)

2019-12-03

Wiersz na czasie a obserwacje płynące z wiersza jak najbardziej trafne. Osobiście noszę komórkę klasyczną więc można powiedzieć że jestem niedzisiejszy ;) Problem jest złożony, a presja smartfonów ma więcej niż jeden wymiar. Wśród nastolatków domyślam się to obciach nie mieć smartfona, w dodatku napakowanego nowinkami technicznymi. Tylko potem idę uliczką osiedlową i jest piękny letni dzień, trawa soczyście zielona i widzę grupkę, na oko licealistów i każdy z nich zahipnotyzowany smartfonem, Jakby nieobecni w grupie. Przechodzę niezauważony i mam ochotę rzucić "co, pokemony?" ;)

Viktoria Parches^(*)

2019-12-03

Dokładnie :) A obserwacje biorą się z podróży autobusami (chyba łatwo to rozgryźć) gdzie już w ogóle nie ma opcji zobaczyć kogoś bez telefonu, co jest czasem aż (o ironio)
niesamowitym zjawiskiem.

Pokaż mniej

Logowanie

Wiek XXI

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji