X
Gra ze śmiercią
wolny
2025-10-26 16:01
Debiut
Wiersz o cienkiej granicy między życiem a śmiercią, o pragnieniu sensu i zrozumienia własnego końca. Surowy, intymny i egzystencjalny — jak rozmowa z samą sobą.
Czy to niebo czy to piekło,
które z nich mnie kiedyś przyzwie?
Kiedy moja świeczka zgaśnie,
nikt za mną nie zapłacze.
Moje zimne ciało,
co gorącem mnie grzało,
teraz jest puste.
Gdy dusza moja odleci — hen,
a ja zasnę wiecznym snem,
gdzieś na wzgórzu pod tym drzewem
ziemia przykryje mnie.
A kruki i wrony zakrzyczą żałośnie,
gdy w oddali piorun trzaśnie.
Nie chciałam odejść staro,
więc ze śmiercią zagrałam w grę starą —
o życie.
Czy przegrałam?
które z nich mnie kiedyś przyzwie?
Kiedy moja świeczka zgaśnie,
nikt za mną nie zapłacze.
Moje zimne ciało,
co gorącem mnie grzało,
teraz jest puste.
Gdy dusza moja odleci — hen,
a ja zasnę wiecznym snem,
gdzieś na wzgórzu pod tym drzewem
ziemia przykryje mnie.
A kruki i wrony zakrzyczą żałośnie,
gdy w oddali piorun trzaśnie.
Nie chciałam odejść staro,
więc ze śmiercią zagrałam w grę starą —
o życie.
Czy przegrałam?
