Zmysły do wewnątrz wyostrzone.
Podoba się :)

Dałbym 6/6 ale jednak wartość myśli zawartej w utworze przeważyła.
Pozdrowienia:)

Oczywiście, bo emocji, uczuć nie widać, a jednak poeta potrafi je precyzyjnie opisać i jeszcze stworzyć na tę okoliczność nowe metafory.

Pozdrawiam ciepło Ulko!

Bardzo na tak.(⁠ʘ⁠ᴗ⁠ʘ⁠✿⁠)

Tylko tak dostrzega się prawdę a ona każe pokazywać własne ja

Cacuszko ✌️

Krótko, ale w sedno. 🫶

Świetnie Ulu.

Bardzo ciekawy wiersz

Z pewnością wiersze wypływają z naszych, przeżyć i emocji i to one są ich nicią przewodnią...
Serdeczności, Uleczko, dobra wszelakiego dla Ciebie:-))⭐😍

Tak sobie myślę, Urszulo, że zbyt wąski jest Twój wiersz. Ślepiec – w rozumieniu "niewidomy" – "widzi" więcej niż nam się może wydawać. To znaczy "widzi" innymi zmysłami. Jednak niesamowite jest to i bardzo intrygujące, ze człowiek niewidomy nie posługuje się słownictwem, a więc pojęciami znanymi nam – ludziom "widzaącym". On przecież nie zna kolorów ano kształtów. I tak sobie od razu mykam do ewangelicznej sceny, gdy Jezus przywraca wzrok niewidomemu od urodzenia (J 9, 1-41). Jak ktoś komu Jezus przywraca, a raczej daje wzrok – widzi? Jak to jest zacząć widzieć? Jak to jest zacząć odnajdywać się w świecie, którego się nie zna? A właściwie "zna" się go ze słyszenia... Jak to jest nie rozumieć kształtów, nie znać kolorów, nie rozumieć przestrzeni? Jak to jest przejrzeć na oczy, czyli zobaczyć więcej, niż chciałoby się zobaczyć...

Wiersze więc są tu jedynie konturem ściany, który my – ślepcy macamy idąc gdzieś...
I oby się okazało, że idziemy dokądś, a nie jedynie "gdzieś"...

Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️

to jest prawda ... pozdrawiam serdecznie ...