Twoje Wiersze - zimowa opowieść

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

sturecki

2025-01-06

Takie zimowe wspomnienia są jak ciepły koc – proste chwile radości, które ogrzewają serce nawet po latach.

maciejka

2025-01-06

Tak, można się nimi otulić :-)

LidiaM-9

2025-01-04

Pamiętam doskonale te czasy bez telefonów. Pojęcie beztroskiej radości i poczucie szczęścia miały zupełnie inne oblicza. Fajnie, że przywołałaś ten obraz:)

maciejka

2025-01-04

Dziękuję :-)

LidiaM-9

2025-01-04

Dziękuję za życzenia i z serca odwzajemniam.

maciejka

2025-01-04

Lubię wracać do tych czasów - między innymi też z powodu komórek.
Niby jesteśmy bliżej, a jednak dalej...
Dziękuję Ci i dobra w Nowym Roku :-)

ajw

2025-01-04

Ile radości ma w sobie to piękne wspomnienie :)

maciejka

2025-01-04

Tak, te wspomnienia są w nas :-)

Larisa

2025-01-04

Cudowny wiersz!
Rozczula... wspomnienia są naszym skarbem.
5/6.
Serdecznie pozdrawiam i życzę wszystkiego, co
najpiękniejsze!

maciejka

2025-01-04

Dziękuję bardzo :-)
Wzajemnie :-)

Kazimierz Surzyn

2025-01-03

Super, frajda, pozdrawiam ciepło.
6/5

maciejka

2025-01-04

Dziękuję :-)
Dziś dzieci też na workach - śnieg czyni cuda.

Elżbieta

2025-01-03

Fajna zimowa zabawa, dzieci mają fantazję i potrafią z byle czego "zmontować śnieżną jazdę"!
Serdeczności, Maciejko:)⭐

maciejka

2025-01-03

Oj, potrafią :-)
Pozdrawiam ciepło :-)

Izka1^(*)

2025-01-03

Wtedy były jeszcze pra dziwne zimy. Że zmarzniętymi nogami w nie bardzo zimowych butach, że zmarzniętymi rękami uszami i nosem, po sankach albo przykręcanych łyżwach wracało się domu, do pieca... I to była radość... Pozdrawiam zanurzona we wspomnieniach.

maciejka

2025-01-03

Też często wracam - lubię to :-)

Annna2

2025-01-03

No, worki to były super,
robiliście jeszcze podbitki- aby wyżej i dalej się jechało?

maciejka

2025-01-03

Robiliśmy - każdy chciał być lepszy od innych :-)

klaks

2025-01-02

Tak było, wspaniałe czasy :))

maciejka

2025-01-03

Tak, aż żal :-)

JoViSkA

2025-01-02

Pamiętam jak dziś...uwielbiałam zjeżdżać na sankach...chodziłam na Wzgórze Gomułki - sztucznie utworzone wzniesienie na osiedlu Huby we Wrocławiu...razem z paczką rówieśników z jednego podwórka szliśmy ponad 2 km, żeby sobie pozjeżdżać, gdy wracałam do domu byłam oblepiona cała śniegiem, a lud miałam nawet w butach, wyglądałam jak bałwanek, matka trzymała mnie na korytarzu, żebym odtajała i dało się zdjąć ze mnie kurtkę...Ale ja nie czułam chłodu, byłam gorąca wewnątrz, aż ze mnie buchało...to były bardzo radosne lata mojego dzieciństwa...Dziękuję Ci za ten wiersz...ach...fajnie tak powspominać coś, o czym się już dawno zapomniało :))
Pozdrawiam Maciejko :)

maciejka

2025-01-02

Dziękuję :-)
Ja zmarznięta i przytulona do kaflowego pieca czekałam na kakao, które robiła babcia. I znów na górkę.
Świetne czasy były, beztroskie i spokojne.
Dziękuję za Twoje wspomnienia :-)

JoViSkA

2025-01-02

*lód :))))