Kiko, wyciągam do Ciebie dłoń, chociaż tylko wirtualnie, trzymam mocno, nie puszczaj! Cokolwiek Cię przytłacza, nie poddawaj się! Bądź silna dla siebie, może dla kogoś... Pozdrawiam :)

Misia to co piszesz jest szczere, osobiste i przekonywujące. Pewnie już to kiedyś powiedziałem ale jakoś nic mądrzejszego na chwile obecna nie przychodzi mi do głowy. W mojej gminie tak mawiają, że jeśli formujemy tylko prośby, oczekiwanie i żądania to nie koniecznie przyniesie to oczekiwany skutek. Może lepiej byłoby spróbować zaciekawić, rozbawić a nawet czymś zaaferować. Wiem że nie koniecznie musi być Ci do śmiechu, nie koniecznie masz siłę by cząstkę jej komuś przekazać, ale spróbuj chociaż napisać coś optymistycznego. Coś czego głównym elementem nie będą Twoje nastroje. Niech to będzie wiosna które się rozpanoszyła, albo gołąb który obrobił Ci szybę w pokoju. Spróbuj stworzyć coś przy czym nie tylko Ty się uśmiechniesz. Poszerzy to niezaprzeczalnie Twoje możliwości poetyckie ale i da sporą satysfakcję. Staraj się robić wszystko by nie myśleć o tym jaka to ja jestem biedna, bo to nic nie da. Przed każdym dniem stawiaj sobie jakieś może i nawet niewielkie wyzwanie po spełnieniu którego będziesz mogła powiedzieć że dzień minął na zdecydowany plus. Pamiętaj, nie zwracamy uwagi na to z czym walczyć nie możemy, bo po co, a z pozostałości tworzymy majstersztyki. Pozdrawiam gminnie i z uśmiechem. :)))) O jeszcze jedno jeśli moje głupawe porady Ci nie są w smak to jedynie napisz i będzie zero podpowiedzi, a skupimy się jedynie na poezji.