Zbyt ciężkie pięknem brzydota za młodu kolejowe łabędzie przedziały łączone w wagony kluczycie woskiem w koszuli z pokrzyw z księżycem obszytym śpiewem milknącym Kolejowe łabędzie znane wasze losy odbite korony tak krótko w locie lądowanie wam wychodzi W cieniu kosza na liście dary kwitnienia pierwszego mydła w powietrzu przebija kolorem w słońcu rozszczepienia krawędzie twoja ostra wylewa się darem w dostatek ust Liście chodników płyty drzew ulicznych balustradzie przewodni ku hymnom wytrawnej mnie zawiej w kącie najdalej Damo dary sukien okrągłe wiotkie metaforycznie tkacie słońce Telefonicznie mury rozmawiają z biegiem światła wszystko się uładza Twój wieczór na twarzy jest młody wkrada się przez ciche oczy w kuchnie zaplatana w warkocze zioła lej gęstych włosów kropel na podłogi mokre kałuże tkanin Mądrości źrenice wynieś mi w upały stare palce powykręcane ugaszenie pragnień Cieniu skrzyżowany gdy mi nie napłacze ciężkim grzbietem dreszczu zatańczony bracie w amen niby w piasek Na kładzionym kielichu kwiecie połoz położeniem losu w uniesiony zanoś dzióbki głodu poduszki znaczeń Światła fale unosicie oczy długie auta wibracje ochładza maska mruga zakręty zmrużeń powieką śrubek w w tonacji złudzeń