Pięknie dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

To prawda, nie jest łatwy, ale zawsze warto spróbować. Ja próbuję, z różnym skutkiem, ale próbuję :)
Serdecznie pozdrawiam :)

Dziękuję za czytanie :)
Haiku jest dość specyficzną poezją, czasami daje tytuł, ale tak naprawdę nie jest konieczny :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję pięknie Gosiu :)
Serdeczności dla Ciebie :)

Pięknie dziękuję Kri :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję pięknie.
Odsłuchałam, co prawda tylko raz, ale wrócę do tego jeszcze.
Na to wygląda, że zbyt często chodziłam na wagary, więc teraz trzeba nadrabiać.
Oczywiście, każda wskazówka jest na wagę złota. Teraz jestem na chwilkę, wrócę wieczorem, ponieważ wnuczka zarezerwowała sobie całe popołudnie :).
Serdeczności dla Wilków przesyłam :)))

Byłem niegrzeczny i podpadłem Administracji, bo nie pojawiła się u mnie opcja usuwania własnych komentarzy.
Grzechów mam sporo, więc może jest to pokuta za całokształt.
Ale skoro mam nie usuwać, to się cieszę:)
Bo nie muszę zgłaszać naruszenia:)
Przy najbliższej okazji - jeśli oczywiście chcesz - możemy sobie porozmawiać o metaforach rzeczownikowych, czyli takich, które składają się z dwóch rzeczowników.
Piękne są metafory narzędnikowe, zachwycające bywają celownikowe, rzadkie i subtelne miejscownikowe i najrzadsze - biernikowe.
Jednak muszę się przyznać do błędu. W ferworze wkurzenia zaproponowałem "złocistością cienia".
Niestety, jest to dalej metafora... dopełniaczowa (o nazwie metafory decyduje zawsze przypadek drugiego rzeczownika), ale narzędnik niweluje działanie dopełniacza, więc już nic nie zmieniaj.

Poniżej wklejam Ci link do artykułu o metaforach dopełniaczowych.
Uważam, że warto go poczytać i posłuchać.
Miłej lektury Dago, serdeczne:)

https://radiogdansk.pl/audycje_archiwum/2018/09/28/metafora-dopelniaczowa-dlaczego-czesciej-uzywamy-jej-w-zly-sposob/

Niczego proszę nie kasować:)
Ta złocistość mnie skusiła, więc "złocistością cienia" pójdzie na czysto, bo już drugi kreśliłam w notesie. :)

NIE!!!
Sturecki nie zna innych metafor poza tandetnymi metaforami dopełniaczowymi.
A mnie momentalnie kojarzą się one z liturgią:
krew życia, kielich zbawieni, znak pokoju i już jestem w kościele.
Jeśli już, to użyj metafory narzędnikowej:
"złocistością cienia".
Ładnie ta metafora wchodzi w pierwszy wers:
"złocistością cienia
sączy się światło".
A najlepiej żeby było jak było.
PS
Po 23 usunę mój wpis.

Dziękuję Elu, to zasługa Stureckiego :)
Serdeczności przesyłam :)

Dokładnie tak Waldku, wszędzie wejdzie :)
Serdeczności przesyłam :)

Japoński nie jest moim językiem, ale wiem, że w polskim bardzo trudno jest użyć takich słów, by stanowiło klasyczne haiku, dlatego dopasowujemy je do naszych możliwości, trzymając się 17 sylab. Zauważyłaś bardzo ważną rzecz - czyli element zaskoczenia (tutaj kot). Napiszę tylko, że o ten element zaskoczenia mi chodziło.
Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

O tak, to bardzo ważne - światło :)))
Pozdrawiam serdecznie :)

Pięknie dziękuję i pozdrawiam :)

O, to pierwsze zdanie bardzo mi się podoba. Świetnie powiązane wersy. Sztuka pisania dobrego haiku jeszcze przede mną zakryta, ale jakbym załapała to by było coś. Właśnie to "coś" jest najważniejsze i nie wiem, czy nie trzeba do tego myśleć po japońsku.
Dziękuję i serdeczności dla Was :)

Dziękuję pięknie Sisy.
Pozdrawiam serdecznie :)

Tak, to dziwne formy literackie, ale takie są dlatego chyba próbujemy się z nimi :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Pomyślałam i Twoja propozycja tytułu bardzo mi się podoba, więc zmieniłam :)

Jestem do usług, rzecz jasna - komentatorskich.

Dziękuję bardzo. Czasami forma to za mało by uchwycić sedno, ale próbuję :) Nad tytułem pomyślę. Początkowo myślałam o słowie "komorebi", które dokładnie oznacza przenikające się przez drzewa światło.
Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

Nie wiem, jak to z nim jest, ale bardzo dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)