Twoje Wiersze - Dziadkowy sad

Dziadkowy sad

rymowany

2023-01-04 20:44

Zielona miedza,
koło miedzy sad.
A w nim jabłonie
kilkadziesiąt lat...

Wiele się działo,
gdy tak sobie rósł.
Dziadek na wozie
swoją wnuczkę wiózł.

Zbierali jabłka
w kosze z wikliny.
Mijały długie
czasem godziny.

Nikt nie narzekał,
słychać było śmiech.
Reszta rodziny
była w sadzie też.

Nie ma już dziadka.
Gdzie jest tamten sad?
Została miedza,
uśmiech wnuczki zgasł...

autor

Kwiatuszek

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Kazimierz Surzyn

2024-09-19

Udzieliły się i mnie wspomnienia z dziadkowego sadu, klimatyczne, melancholijne, pozdrawiam ciepło.

Kwiatuszek

2024-09-19

Bardzo dziękuję za zajrzenie tutaj:-) Miło, że wiersz się podobał. Dziękuję raz jeszcze i pozdrawiam serdecznie!

Driana

2024-04-10

Przywrócil wiersz dawne wspomnienia o dziadkowym sadzie i potezne orzechy wloskie:)

Driana

2024-11-01

🍁🤗

Kwiatuszek

2024-09-19

O, tak orzechy były też! Dziękuję bardzo i pozdrawiam!

Manek^(*)

2023-01-05

Bardzo ładnie rozmarzenie. Trochę liczyłem na pozytywne zakończenie. Szkoda że wnuczka się już nie śmieje. Jestem pewny, że dziadek by sobie tego życzył.

Manek^(*)

2023-01-06

Ale czy uganianie się za czymś co bezpowrotnie zaginęło ma sens? I czy nie lepiej czerpać z tego co jest i zasadzić nowy sad? Będzie on inny, ale na pewno nie gorszy. Życie się składa z ciągłych przemian. To jest jego jedyna stałość.

Kwiatuszek

2023-01-05

Dziękuję za miły komentarz:-) Wnuczka na nowo się uśmiechnie, gdy wskrzesi dawny sad;-)