Czyżby ten wiersz był o mnie ?

Cześć!

Naprawdę piękny tekst. Brzmi bardzo romantycznie, ale i szczerze. Swobodnie operujesz metaforami, które z jednej strony są jasne po pierwszym przeczytaniu, a z drugiej są jednak na tyle wyszukane, że można się nimi zachwycić. Podoba mi się nasycenie tekstu taką właśnie miłosną atmosferą, aczkolwiek nie jest to przesadzone. Jeśli chodzi konkretnie o mój odbiór taki warsztatowy, to ja bym poprzestała na wersie "W wierszu i piosence na scenie życia." usuwając końcówkę, bo te puzzle wprowadzają taki trochę dziecinny odbiór, a szkoda, bo cały wiersz jest na niezłym poziomie. Ale to tylko moja propozycja. No i jeśli mogę tak na początek wspomnieć jeszcze o dopracowaniu podziału - fajnie, gdybyś podzielił to na konkretne strofy, myślę, że wtedy byłby jeszcze lepszy odbiór. Treść jest bardzo ważna, jak nie najważniejsza, ale jednak zapis również ma tutaj znaczenie dla czytelnika. Dlatego poniżej wrzucam swoją wizję podziału, tak tylko dla zarysowania o co mi chodzi, i sam uznaj proszę, czy nie jest wtedy swobodniej czytać Twój wiersz.

"Jesteś"

Jesteś jak znak na niebie,
jak pierwsze spotkanie,
jak nieziemskie przyciąganie.

Jesteś w świecie wszechświecie,
tym odkrytym i nieodkrytym,
w płynącej rzece;
pod wodą i nad wodą,
w fali wpływającej na brzeg.

W bólu niepokoju i pokoju,
w marzeniach splecionych
szczęściem.

W płatkach róż,
zielonym listku na gałązce,
skrzydłach motyla.

W nutkach i półnutkach
porozrzucanych na pięciolinie;
melodią moją jesteś.

W wierszu i piosence
na scenie życia.


Gdybym taki zapis od razu zobaczyła, lekko poprawiony warsztat, to bym nieco oniemiała. Ale widzę spory potencjał. Mam nadzieję, że jeszcze pozwolisz się tutaj poczytać. Pozdrawiam serdecznie.

Mówisz, że jest skierowany pod konkretny adres, a potem, że rzucasz słowa na wiatr. To pod konkretny adres, czy na wiatr ?
Myślę, że każdy konkretny adres będzie happy dostając takie wyznanie, więc nie ściemniaj tylko zrób to. :)