Chyba potrafię napisać "haiku" ale tak naprawdę nie znam się na tym.
Co do treści i przekazu to: Natura - jak kiedyś pokazał nam na filmie David Attenborough kiedy zbliżymy się do mchu wystarczająco bliski to zobaczymy kłębowisko zębów, szczypiec i żądeł walczących o to by nie dać się zjeść i chcących pożreć innych. To chyba prawdziwe oblicze natury.
Co do Człowieka: Nie przyznajemy się do tego, nie mówimy tego dzieciom ale naprawdę jesteśmy uczłowieczonymi drapieżnikami i to doskonałymi. I tak jak inne drapieżne i terytorialne zwierzęta walczymy ze swymi pobratymcami - zupełnie jak w dżungli. Owszem jest coś takiego jak polewa cywilizacji dążącej do prawdy, dobra i piękna. Jednak jak spojrzymy na naszą historię i na to co się wyprawia na świecie to łatwo odpowiedzieć sobie na pytanie co zwycięża? Kultura? Dobro? czy instynkt przetrwania?!

Serdecznie pozdrawiam.

Bardzo dobre w treści - a te dotyczące człowieka - jakże prawdziwe.
Pozdrawiam :-)

Przeczytałem z zaciekawieniem wiersze inne od Twoich poprzednich. Pozdrawiam wieczornie.

Moim zdaniem z części poświęconej "Naturze", do haiku należy drugie. Pozostałe to są dla mnie miniaturki w zapisie 5/7/5. W części poświęconej "Człowiekowi", podoba mi się drugie i zaliczam je do senryu. Dobrze wybrzmiewa w nim cynizm. Drugie z tej części jest dla mnie zbyt ''przekombinowane'', metaforyczne, zaliczam je do miniatury w zapisie 5/7/5.
Mam podobne zdanie do Elżbiety. Odnośnie różnic między haiku i jego odmianą - senryu, nie będę powtarzać wyjaśnień, Drogiej Elżbiety, bo zrobiła to bardzo czytelnie. Oczywiście jest to mój czytelniczy odbiór i niezobowiązujący, z którym jako Autor nie musisz się zgadzać. Proszę, potraktuj moją wypowiedź jako konstruktywny akcent w pisaniu haiku:)
Dzisiaj nie oceniam, ponieważ są pomieszane formy, ale gdybym oceniała, za te dwa przeze mnie wyszczególnione, byłoby za każde 5/6.
Serdecznie Cię pozdrawiam, Montibusie:)

Do formy haiku zaliczyłabym drugie oznaczone w części: Natura,  jest ładne klasyczne, ma kireji i kigo, pierwsze jest zbliżone do klasycznego, "senny szept" jest metaforycznym określeniem, trzecie jest moim zdaniem miniaturą napisaną w formie haiku.
W części: Człowiek, sądzę, że to senryū. Podoba mi się pierwsze Utwór kontrastuje "postęp cywilizacji" z "cieniem Hiroszimy", podkreślając ironię ludzkich osiągnięć – to typowy dla senryū komentarz do kondycji ludzkiej.
Piszę mój komentarz "z wielką nieśmiałością" i przepraszam Cię jeśli się mylę w ocenie formy.
Serdecznie pozdrawiam:)⭐

Bardzo do zamyślenia, mądrze.
Podziwiam.

Subtelna natura, wrażliwa, lekka. Trzecie haiku ma kosmiczne ujęcie, nietypowe. Dwa ostatnie są też o naturze, ale człowieka. Brzmi jak samooskarżenie. Twoje haiku zmuszają do refleksji, a przecież o to chodzi. 6/5 Serdeczności

pochylę się nad dolnym przypisem- bardzo mądrym i odpowiem za A. Camus.
Od chwili gdy się zaakceptuje zabójstwo pierwszy raz- to łatwo przychodzi akceptacja
następnego razu i staje się to powszechne.
Nie będzie już wtedy człowieka- zostaną tylko cienie.
Witaj- to Ty Tadziu?

Mądry wiersz

Dwa cykle jak dwa lustra: Natura mówi szeptem, Człowiek krzyczy ruiną.
Proste obrazy, a trafiają jak kamień rzucany między dwie epoki.
Ziemia daje światło, człowiek wciąż testuje, ile mroku wytrzyma.
6/5

Opis natury uroczy. Od razu powiew
wiosny poczułam. Natomiast człowiek
własne środowisko niszczy.
Ślę moc serdeczności z pogodą ducha:)