X
Donieck
biały (bez rymów)
2024-02-01 06:53
O świcie koniec,
spadająca gwiazda
kaleczy krwawą ranę nieba.
Tam w oczach jeszcze
syberyjskie niebo,
niczym poranek umknęło.
Po co to życie
wyrosło na przeklętej ziemi,
gdzie jedyną domeną śmierć?
Tam człowiek człowiekiem być nie chce.
Zabija by uwolnić z uścisku
własnej odrazy.
Jaki był plan waszego Boga?
Zmieszać krew z błotem,
zohydzić nas wszystkich?
Wszak poetą w takim świecie
jest mięso,
ma mięsnych czytelników,
spłodzonych mięsem.
Mięso śpiewało do snu,
więc przyślij sobie
głodnego wilka,
chrzęst własnej żuchwy.
Tym chcesz być.
spadająca gwiazda
kaleczy krwawą ranę nieba.
Tam w oczach jeszcze
syberyjskie niebo,
niczym poranek umknęło.
Po co to życie
wyrosło na przeklętej ziemi,
gdzie jedyną domeną śmierć?
Tam człowiek człowiekiem być nie chce.
Zabija by uwolnić z uścisku
własnej odrazy.
Jaki był plan waszego Boga?
Zmieszać krew z błotem,
zohydzić nas wszystkich?
Wszak poetą w takim świecie
jest mięso,
ma mięsnych czytelników,
spłodzonych mięsem.
Mięso śpiewało do snu,
więc przyślij sobie
głodnego wilka,
chrzęst własnej żuchwy.
Tym chcesz być.
