Żyję pomiędzy światami , rozpływają się granice zwykłych
zmysłów.

Nie wiem , czy serce podpowiada mi prawdę o uczuciach .

Może to kolejna pomyłka umysłu ?

Jak znajome są dla mnie opowieści , rozmowy i marzenia .
Póki nie odkrywa ich , bezlitosne spojrzenie rzeczywistości.

Godzę się czasem na przeprowadzkę do wyobraźni , nie chcę , aby
ktoś mnie poszukiwał.


Piszę w moich myślach listy w butelkach .


Cóż , albo nie dotrą przez wstyd lub ich język nie będzie
zrozumiały dla normalności .



Pozostaje mi jedynie kochać i patrzeć z daleka na dwa światy .
Wtedy przestają istnieć , a ja z nadzieją otwieram się na pojęcie
tego , co naprawdę jest .