Cofanie się do zarodka siebie, kiedy na zewnatrz smutek i Chaos panuja.

Piękny i poruszający
Pozdrawiam serdecznie :)

Trawa- symbol świeżości, resetu. Szukamy zieleni, gdy mamy dość szarości, codzienności, powszedniości. Czasami tkwimy w związku, w którym "zieleń" się mocno przykurzyła, albo już nic z niej nie zostało...
Pozdrawiam serdecznie Iwon:)

Wow...z całego cyklu ten podoba mi się najbardziej...przemówił do mnie całym swoim bólem i tęsknotą...
Pozdrawiam ajw :)

Wiesz, emocje aż wrą, nocą najtrudniej ukołysać "wiosenną bujność traw".

Jesteś niesamowita w zwięzłym formułowaniu myśli.

Pozdrawiam z szacunkiem - Gocha.

u mnie jest już noc ... pozdrawiam serdecznie ...

Rzeczywistość miesza się z halucynacjami, atmosfera niepokoju i tęsknoty, rozpad relacji i poszukiwanie ukojenia - dobry wiersz. Pozdrawiam serdecznie

Zwiędła miłość to nie bardzo dobre pole startowe do nowej drogi.
Pozdrowionka Iwonko 🌟👍

Nie jest wcale łatwo pogodzić się ze stratą, ale, kiedy się pozna kogoś wartościowego, pewnie smutki znikną, pozdrawiam ciepło.

Układ całego cyklu wprowadza ciągłość, która jest tu kluczowa. Opowiedziana wierszem roczna relacja z tęsknoty wraz z poszczególnymi jej etapami kończy się wreszcie akceptacją. Naturalny proces odnowy poprzedza poetyckie wycofanie się we własną noc. A w życiu musimy się pogodzić ze stratą, uzasadnić ją i iść dalej, niezależnie od tego, jak bardzo chcemy zaprzeczać uczuciom.

Bardzo przemyślany technicznie i emocjonalnie cykl.
Pozdrawiam

Sturecki napisał wszystko, a mnie zastanowił twój wpis i tym, że trzeba umrzeć duchowo, żeby cos zacząć. Z obserwacji moich licznych córek i ich koleżanek, widzę odwrotną kolejność, wielki smutek po rozstaniu, który natychmiast znika po poznaniu kogoś nowego, rokującego.
Pozdrawiam.

Przeczytałam komentarz Stureckiego i nie będę udawała, że lepiej od niego Niego interpretuję, wiem tylko, że pomyliłam się przy wczorajszym komentarzu, odczytując symbolikę krokusa, zrozumiałam, to później!
Cały cykl, to " wędrówka" za utraconą miłością, wewnętrzy ból z dojmującą szarpaniną peelki.
Serdeczności, Iwonko:))⭐😘

Coś minęło, nie powróci. Świadomość i ucieczka.
Pozdrowienia!

Cały cykl wspaniały!
Ostatni odczytuję sobie, że trzeba dotrzeć na samo dno tej nocy, Po niej przychodzi świt...
Co ja tam będę dużo pisać - świetne zakończenie.
Serdecznosci Iwonko :)

brawo . Znakomite wersy , rysujesz pięknie słowem .

po przeczytaniu całego cyklu mogę stwierdzić że liczba gwiazdek do dyspozycji
nie jest wstanie określić wysokiego poziomu twojego cyklu
całość sklada sw jedną wielką tęsknotę
widzianą na każdym kroku
obojętność.... zabija każdy związek
to naprawdę historia.....Wielkiej tęsknoty
niestety to co było już nie powróci
Pozdrawiam serdecznie 🦋

✨

Komentuję zgodnie z obietnicą.

1/ Wybory i emocje prowadzą do nieuchronnego oddzielenia, co znajduje odzwierciedlenie w wierszu "szukam trawy." Biała łąka, symbolizująca zimny, bezbarwny związek, staje się przestrzenią dla wewnętrznej walki podmiotu lirycznego, który tęskni za czymś żywym i pełnym pasji. Zwiędła miłość, jak zwiędnięta trawa, jest tu przeciwstawiona poszukiwaniu czegoś, co może ożywić te emocje. Myśli stają się ciężarem, a próby znalezienia ukojenia w ciszy prowadzą jedynie do cofania się w mrok nocy, sugerując brak ucieczki przed bolesną rzeczywistością i konieczność zmierzenia się z nią.

2/ W końcu staje się nieodwracalne to, co zaczęło się od subtelnych oznak emocjonalnego wyczerpania. Wiersz "szukam trawy" ukazuje ten moment, kiedy relacja przechodzi w fazę, z której nie ma już odwrotu. Biała łąka na szerokość łóżka, będąca symbolem chłodu i obojętności, pachnie zwiędłą miłością, a podmiot liryczny niecierpliwie szuka czegoś, co mogłoby ożywić martwą ciszę. Myśli gubią się w chaosie, a próby odnalezienia spokoju tylko pogłębiają wewnętrzny niepokój. Cofanie się w noc jest metaforą ucieczki przed nieuniknionym, lecz jednocześnie potwierdzeniem, że od tej ciemności nie ma już odwrotu.