Czasami nie ma co czekać na dzień, w którym wszystko się ułoży. Doskonale rozumiem rozterki i tęsknotę dotyczącą utraconych kiedyś dni. Chciałoby się wszystko ułożyć inaczej, coś zmienić, żeby ta przeszłość nieco inaczej wpłynęła na przyszłość, ale prawda jest taka, że nigdy już nie zmieni się to, co minęło. Bo już tego nie ma. Myślę, że o wiele lepiej dla podmiotu lirycznego będzie, gdy nie będzie w przyszłości szukał minionych dni, a zacznie wypatrywać nowych, które będą nie rekompensatą za to, co minęło, ale będą nowymi drogami wiodącymi w miejsca pełne zadowolenia i satysfakcji. Pamiętajmy, że życie często tworzymy my sami. To od nas w dużej mierze zależy czy zmieni się cokolwiek, choćby i najmniejszy krok w zmianę może w przyszłości przynieść zupełnie inny obrót spraw, którego człowiek się nie spodziewał, a na który może się okazać, że właśnie czekał całe życie. Bardzo emocjonalny wiersz, mówiący o tym, co boli, i ja ze swojej strony życzę jak najszybszego ugłaskania tych bolących na duszy miejsc, by można było ruszyć naprzód.