Może dlatego, że wokół kwitnie bylejakość, samotność ucieka w ciemność. Tam czuje się sobą. Skazani na ciszę widzimy więcej wolnej przestrzeni.

Spokojnego wieczoru

Każdy z nas jest sam.
Choćby otoczony wielotysięcznym tłumem- w tej chwili ostatniej zostanie sam.

Nikt nie lubi być samotny. Może lepiej wyjść z tego tłumu i spojrzeć szerzej. Tam więcej przestrzeni.
Pozdrawiam serdecznie :)

W tłumie jest się samotnym, bo taka jest istota tłumu, naukowo wykazano, że jeśli chcesz uzyskać pomoc trzeba zwrócić się o to do konkretnej osoby a nie do " tłumu"... Twój wiersz dziś trochę " markotny", ale większość z nas od czasu do czasu ma gorsze dni i myśli, to pewnie pani jesień takie sprawiła !
Serdeczności i poprawy nastroju:)⭐

Samotność w tłumie to najgorszy rodzaj samotności .

Pozdrawiam serdecznie ;-)

Każdy czasem się gubi. Ładne i prawdziwe wersy. Szczególnie te koślawe ślady przeszłości, one zawsze gdzieś tam dają znać o sobie i nigdy nie tak, jak rzeczywiście było. Czas zaciera pewne rzeczy dlatego lepiej iść po śladach przyszłości.
Pozdrawiam serdecznie :)

"przeszłość zostawiła
koślawe ślady czy warto
się na nich zatrzymywać
znaczą podeptane
wspomnienia"

Tak to już z nami jest, że drażni nas czyjeś powtarzanie się, ale jednocześnie często i szybko zapominamy przeróżne życiowe ważności. Tym właśnie sposobem niedawno przeczytalem artykuł, który poruszył moje myśli i skłonił do ponownego podjęcia medytacji na temat otwarcia się na działanie Bożej łaski. Wspomniany artykuł traktował k tym, że nie powinniśmy zamykać się w przeszłości ani też w nadmiernym marzycielstwie (jako firmie życia przyszłością). Zły bardzo tego właśnie chce. Podjedzą nas, żebyśmy więcej się koncentrowali na tym, co za nami lub na tym, co nie istnieje jeszcze. Robi to z prostego powodu. Otóż łaska Boża udzielana jest człowiekowi tu i teraz, a więc w teraźniejszości – w moim "dziś". Pan Bóg nie mówi dziś do mnie, którym byłem pięć lat temu, ale do mnie, którym jestem dokładnie teraz. On wie, w jakiej jestem kondycji. On wie, czego mi potrzeba. Jednak, żeby łaskę Jego otrzymać, a raczej może lepiej byłoby powiedzieć odebrać, to ja musze się na Niego otworzyć. Muszę te łaskę rzeczywiście chcieć przyjąć. Tu oczywiście wchodzą dalsze tematy prowadzenia życia duchowego. Ja chciałem zwrócić uwagę na ten aspekt, który mnie poruszył, a mianowicie na tę pokusę życia przeszłością. Tam się już nic nie wydarzy. Tam się już nic nie zmieni. Natomiast tu i teraz, dziś mam ciągle prawo wyboru. Tu dzieje się życie. Tu jestem.
Twój wiersz przypomniał mi, jak widać tamten artykuł. Dziele się tymi refleksjami, bo może się komuś przydadzą. Ja jeszcze je dziś pomedytuję trochę.
Dzięki za Twój wiersz! 🙂 pozdrawiam, hej ho! 🙋🏻😃