Łezko, czytałam Twój wiersz, i podchodziłam do komentarza parę razy, i za każdym razem Twój wybrzmiewał tak optymistycznie, aż po prostu nie wiedziałam, co napisać. Ale skoro zaprosiłaś, to uznaję to za moment, w którym uda mi się ubrać myśli w słowa odnosząc się do Twojej treści. Oczywiście, że od razu skojarzyłam tytuł! Piszesz w wierszu o przemianie wewnętrznej, która wraz ze słońcem i ciepłem sprawia, że człowiek zapomina o tej "jesiennej" melancholii i zaczyna po prostu korzystać z dostępu do szczęścia, które zresztą cały czas miał w sobie, ale nie dopuszczał się do tego. Czasem jednak melancholia nie odchodzi i potrafi trzymać człowieka niezależnie od miesiąca w kalendarzu. Niemniej uważam, że to bardzo optymistyczny wiersz (może dlatego nieco mnie onieśmiela i nie umiałam się wysłowić wcześniej), i cieszę się, że spędziłam przy nim chwilę. Pozdrawiam Cię serdecznie.

Uśmiech działa cuda :-)

Każdy uśmiech wypływający z kwitnącego radością serca to dotyk ,który rozjaśnia :))Łezko uśmiechnięte serdeczności ślę

Jeden z najlepszych Twoich wierszy.
"ślady słonych łez...

I czyjś uśmiech rozjaśni"

Tak bym zapisał :)

Niechaj rozkwitają... pozdrawiam

W niektórych sercach przez cały rok wiosna:). Pozdrawiam

Witam i przepraszam
Odezwała się we mnie moja niezbyt optymistyczna natura, i wiersz jest jak najbardziej przepełniający energią i optymizmem, to ja jednak znalazłem coś co mnie zaciekawiło na swój sposób. Fragment "
a wiatr zmian osuszy
ślady słonych łez" - mi najbardziej podoba dlatego, że nawet jeśli wiatr osuszy to sól zostanie, i znaczyć się będzie bielą i chropowatością na gładkiej skórze. Wcale nie znaczy to by sól nie mogła posłużyć do kolejnych metafor już bardziej optymistycznych : " solą ziemi nowych kroków" . Tak tylko mi się jakoś skojarzyło. Całościowo wiersz, nastrajający pozytywnie ;)
Pozdrawiam, Zaspany ;D

To prawda, że łatwiej nieść bagaż przy takim wsparciu, jak Twoje Anielska.
Pozytywny ładunek dobrej energii jest nie do przecenienia.
Ciepluśkie pozdrowienia Ci ślę.