Twoje Wiersze - Horyzont

Horyzont

rymowany

2020-05-05 09:42

nie ma w gniazdach żadnych ptaków
znów tną niebo gdzieś w oddali
tam światełko widać w mrokach
ktoś tak dawno je zapalił

nie mam domu jak te ptaki
ciągle zmierzam w stronę świtu
może w końcu znajdę skrzydła
aby runąć w dół ze szczytu

patrzę tylko w małe światło
tam gdzie pieszo nikt nie dotarł
i nie zerkam już za siebie
biegnąc prosto na wzór Lota

już tak bardzo bolą stopy
cisza kłuje w samo serce
tylko światło mi zostało
mały promyk i nic więcej

autor

MN87

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Michał^(*)

2022-09-29

Dziwne zwyczaje. Niby każdemu się podoba, sympatyczne komentarze, a z oceną kłopot. 🤔
Podoba mi się ze względu na ptaki.

sisy89

2020-05-05

Witaj :)
Mały promyk już daje nadzieję :)
Wiersz bardzo mi się spodobał, poruszył...
Pozdrawiam serdecznie :)

MN87

2020-05-06

kłaniam się nisko:)

Vaervari

2020-05-05

Taka wizja mnie nachodzi: ciernie, hibernujące drzewa i ich czarne gałęzie, wrony jakieś i odludne tereny, a to wszystko w środku wiosny. Kilka wersów (jeśli nie całość) wgryza się w czytelnika.
"może w końcu znajdę skrzydła
aby runąć w dół ze szczytu" - można by Cię cytować.

MN87

2020-05-05

Świetnie. Dziękuję za słowa. Fajnie że coś dla siebie znalazłaś

Meyling Nall

2020-05-05

Wiersz wspaniały. Gdyby nagrano kiedykolwiek audiobook słuchałabym go i byłby jedynym, co zagłuszyłoby ciszę.
PS Pogniewałbyś się, gdybym ,,pożyczyła'' pierwszy wers?