"Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz", powiadali drzewiej i teraz też powiadają, ale, że "w martwej pościeli umysłu", to pierwszy raz mi się zdarza i myślę, że w takich warunkach, to tylko Intuicja jest w stanie "ożyć" i zrozumieć tę niewiarygodność sytuacji, w której postawiony został podmiot liryczny za sprawą "cudzych myśli". Nieprzetłumaczalność Intuicji, wylewa się z życia próbami przywołania uśmiechniętego człowieka (jego? siebie?), lecz żywica drzew, co prawda może podnieść wartość każdego zatopionego w nim na wieki - stworzenia, ale dopiero wtedy, kiedy zahamuje wszystko, co jest, tym stworzeniem... Ta miniatura, to nie żarcik, jakiś taki tylko mały, nakręcany z "BU!" w finale, ale raczej, to jest ona, ta miniatura, jak ta maska-wenecjanka, co niepokój budzi swoim, choć nie tępym chyba ;) - uśmiechem, może wzorowanym na tych tam, twarzach na drzewach z ich krwi? Uuu, groza i dużo paciorków do wielu możliwości, żeby przejrzeć tę, bądź co bądź, udaną "Maskaradę" :) I to mi się podoba