Gdybym był kamieniem
rzuciłbym siebie w gówno
ono prawdziwie pachnie
nigdy nie łaknie
woni Rozumnych

Oni - Wyperfumowani Ludzie
z gówna szydzą
gównem się brzydzą
lecz nikt im nie dorówna
w pożądaniu gówna

Te ich przyziemne marzenia
bezwartościowe pragnienia
aż po skraj upodlenia

Piękno, Bogactwo i Władza

Wszystko się sprowadza
Do gówna !
Do gówna !
Do gówna !

Gdybym był gównem
rzuciłbym siebie w Człowieka
on prawdziwie zalatuje
i nawet nie próbuje
innego pachnidła

Ja - gówno śmierdzące
dla gówna nie ubliżam
gówna nie poniżam
i nikt mi nie dorówna
w pożądaniu gówna

Te moje przyziemne marzenia
bezwartościowe pragnienia
aż po skraj upodlenia

Biel, Szarość i Sadza

Wszystko to dla nich przeszkadza
Bo gówno !
Bo gówno !
Bo gówno !

Pamięci Stanisława Grochowiaka - 12.07.2020.

Ze zbioru - "Ości Współczesności".