Jestem zwykłym pracownikiem fizycznym. Piszę, gdy trochę wypiję – z potrzeby istnienia. Życie to czyściec złożony z ludzkich pożądliwości, wobec pragnienia piękna. Wybrałem kontemplację natury w całej jej złożonej strukturze, wychodząc od biologicznych podstaw, by przełożyć je na semantykę – poprzez emocje. Poszukuję rytmu cierpienia w prozodii emocjonalnej. A to wszystko z samotności. Ktoś mi kiedyś powiedział: „Zanim złożysz się do grobu, pozostaw coś po sobie. I nieważne co”.