Twoje Wiersze - martwy sad

martwy sad

wolny

2022-12-01 15:16

W tym miejscu czai się zło. (...) Stare powyginane grusze wyglądają jak stojące rzędem wojska piekieł. Park za ogrodzeniem jest zawsze szary, ponury. Ilekroć tu jestem, mam wrażenie, że ktoś na mnie patrzy ze złością. Zauważyłeś, że tu jest zawsze chłodniej niż w okolicy.
Mieczysław Gorzka 'Martwy sad'

robi się chłodniej
mrok jak blada mgła
głaszcze rachityczne ramiona
stare grusze zastygły
niemi świadkowie

na plecach czuję oddech diabła

gruszki jak złote łzy
nikną bezszelestnie w wysokiej trawie
robak toczy wnętrze
słodko - zgniły smak
zostaje na podniebieniu

widziałem jak diabeł spaceruje nocą

miejsca pamiętają ból
aż nadto dokładnie
wyssane z codzienności
tu nie zostało już nic
nadzieja została za płotem

diabelski taniec trwa do końca

wspomnienia mieszają się
z namacalnym smutkiem
w powietrzu wisi groza
nieusłyszanych odpowiedzi
pytań nie zadaje już nikt

spojrzałem w oczy diabła

autor

Rambler

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

7 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Anielska Łza

2022-12-04

Przerażające trochę, ale "gruszki jak złote łzy" zabrzmiały jakoś optymistycznie, nic dziwnego, że robaki się na nie poprawiły, one nie jedzą byle czego... Pozdrawiam cieplutko :)

Anielska Łza

2022-12-04

*"się na nie połasiły"

naskraju*^(*)

2022-12-04

W chorym sadzie jak w życiu stare drzewa widzą jak wypala się człowieczeństwo. Muzyczna kanwa doskonale dopełnia ten mroczny klimat. Jesteśmy jak te ulegałki i dzikie szczepy diabelskich uczynków. Świat się komercjalizuje w pazerności mienia, a nie bycia być przyzwoitym.

Pozdrawiam

AgaRytel

2022-12-02

Trzyma w napięciu. Zaciekawiłeś mnie. Chyba sięgnę po tę książkę.
Pozdrawiam :)

kmalenka8

2022-12-02

Nie jestem (już nie ) entuzjastką kryminałów, ale tak sobie myślę, iż ten wiersz jest poetycką próbą zrecenzowania lub też nakreślenia charakteru wspomnianej wyżej powieści "Martwy sad". Trochę zasięgnęłam "wiedzy" i tak mi się to jawi...Klimaty z wiersza i w utworze jak z horroru! 😊
Miło Cię znów czytać...Pozdrawiam Wędrowcze serdecznie 😊⭐🍂

Annna2

2022-12-02

Kruszkowe szczepy- to w gw. warmińskiej grusze.
A dziś świat tak szybko się zmienia.
COP- 2023. Myślę, że Ziemia jest nie do uratowania.
Chcę się mylić- bardzo.

Waldi1

2022-12-01

a mówią... że diabła nie ma ... a on czai się na każdym kroku ....

Elżbieta

2022-12-01

Niepokojący wiersz, pokusa słodkich, złotych gruszek i czart trzymający wszystko w szachu! Jest coś w wierszu co przyciąga i odpycha... trochę jak sceneria z baśni grozy.
Serdeczności Czarodzieju:)⭐

Michał^(*)

2022-12-01

Wróciłeś po krótkiej przerwie z mocnym wierszem. Jest odczuwalny niepokój i tajemnica, która tam została, ale jakoś nie mogę powiązać sadu ze złem... nawet gdy jest taki chłodny i mroczny.
Ciekawe czy ludzie, którzy tracą wiarę w Boga przestają się bać diabła, który jest w tej samej płaszczyźnie wiary.
Dobry kawałek Comy.
Pozdrawiam serdecznie.