Ukochana...
od tamtego wiosennego poranka
moje serce należy do ciebie...

Normalnie mnie porwał!
Nie zdążyłam nawet zerwać kwiatu
a blask rydwanu Heliosa znikł
i otuliła mnie błoga ciemność.

... Niewiele ci mogę dać,
jeno zaświaty i królestwo mroku,
lecz to mój cały świat...

Tęsknię czasami za niebem,
zapachem wiatru, dotykiem słońca.
Wiem, te rozkosze przede mną,
pojawiam się wszędzie na chwilę.

...O błogosławiony owoc granatu!
Dał więcej niż mogłem chcieć.
Światłem zostaniesz na zawsze...

Nie żałuję rozkoszy tych kilku kęsów
i drzew z ogrodu szlachetnych kamieni.
Świadomie podjęłam decyzję.
Chyba cię kocham, głuptasie!

... Co mi tam gniew bogów!
Są jedynie sługami namiętności.
Jestem jednym z nich...

Pożegnania są takie niemądre.
Boskość miewa tyle słabości.
Zbyt dobrze je znam -
ot, przywilej znikających!

... Tak trudno rozstawać się z tobą!
Czeluście Tartaru są wtedy tak bliskie,
ta sama łączy nas tęsknota...

Oj, to tylko chwila, naprawdę mała.
Lecz nie waż się spojrzeć na inną!
Nie pomoże ci nawet psia czapka!
Jesteś tylko mój i o tym pamiętaj!

... Twoje miejsce jest przy mym boku,
Królowo tych, co idą w zapomnienie,
miłości zrodzona w wieczności...

Jestem panią Podziemia,
niosącą śmierć ostateczną.
Wiecznie młodą jutrzenką,
kochającą to, czego inni się boją!