Świetny!

Pozdrawiam z zachwytem:)

Życie w ciągłym biegu...
Pozdrawiam

Zachwyca metaforyczność.
Poetycko ujęta rzeczywistość w przecudowny, zachwycający sposób.
Czytelnik rozkoszuje się wersami... szybko łapiąc smak, zupełnie jak kawą... wypitą na chwilę przed odjazdem wagonów metra.
Obsypuję gwiazdami.
Serdecznie pozdrawiam

Wiersz oddaje atmosferę miejskiego zgiełku, pokazując życie w Berlinie. Słowa tworzą obraz ludzi biegających z kawą, zagubionych w codzienności. Zmiana kolorów i emocji wprowadza ciekawy klimat miejskiej metropolii, skłaniając do refleksji nad własnym wnętrzem, które w niej funkcjonuje.

Mój tato pracował w Berlinie, gdy byłem jeszcze chłopcem w pierwszej klasie podstawówki. Na ferie i wakacje zejdziliśmy do Berlina "pomieszkać". Pamiętam, że gdy pierwszy raz jechałem metrem, to dumnie usiadłem sobie na siedzisku. Ktoś zostawił gazetę. Wziąłem ją i udawałem, że umiem czytać po niemiecku. Po chwili Mama mi cicho podpowiedziała, że trzymam gazetę do góry nogami. 😅 Poprzedniej jesieni zabrałem moich bliskich do Berlina. Przejechaliśmy się metrem, ale świat już wygląda zupełnie inaczej niż te kilka dekad temu. Podobnie jak w Twoim wierszu – trochę próbuje się narzucać kolorowość życia, a wnętrze człowieka swoje. Niby jest nas wielu i blisko mamy do siebie, a jednak bardzo często pozostajemy sami. A tragiczne jest w tym to, że samotność staje się ucieczką od rzeczywistości, a nie przestrzenią, w której dotyka się głębi.

Podoba mnie się ten kolejny Blick na Berlin. Hej ho! 😊🙋🏻‍♂️

Oj tak, przewracamy się przeklinamy.... nie tylko w Berlinie.
Świetnie jak zawsze :)

Zostawiam * ☺️